این شعر پیامی عمیق در مورد عشق و محبت حقیقی داره. بیایم هر مصرع رو جدا بررسی کنیم:
"ما از تو غیر از تو نداریم تمنا"
یعنی ما از تو (معشوق، خدا، یا یک محبوب) هیچ چیزی جز خودت نمیخواهیم. یعنی خواستهی ما فقط خود تویی، نه چیزهای مادی یا دنیوی که از تو طلب کنیم. این مصرع به عشق خالص اشاره داره که در اون، عاشق فقط معشوق رو میخواد، نه منافع یا چیزهای دیگه.
"حلوا به کسی ده که محبت نچشیدهست"
حلوا نمادی از چیزهای شیرین و خوشایند در زندگیه. این مصرع میگه که شیرینیهای ظاهری (مثل مال، مقام، یا لذتهای دنیوی) رو به کسی بده که هنوز محبت واقعی رو تجربه نکرده، چون کسی که عشق واقعی رو چشیده، دیگه نیازی به این چیزها نداره. یعنی محبت و عشق برتر از هر لذت دیگهایه و کسی که اون رو داره، از چیزهای سطحی بینیاز میشه.
به طور کلی، این شعر میگه که عشق و محبت واقعی اونقدر ارزشمند و شیرینه که در برابرش هیچ چیز دیگهای معنا نداره.