ما ازدواج دوممون بود اما در حد بغل و چیزای معمول.
نه این که بگم مخالف عقایدم بود نه اما نه من راضی بودم نه همسرم چون نمی خواستیم احساسات جلوی منطقمون رو بگیره و عقیده مون این بود رابطه وابستگی میاره و باعث شاید بشه چشم روی حقیقت وجودی هم ببندیم.
من ک نرسیدم بهش
اومدم ببینم چخبرع😂
من نمیتونم به کسی اعتماد کنم
پسری که دوست داره میاد خواستگاریت ۶ ماه نیازشو کنترل میکنه تورو خوب میشناسه و بعد جدی میشه نه اینکه چند سال باهم دوست بمونید بعد همش بخواد فراتر پیش بره ایا بمونه ایا بره ایا بیاد خواستگاری یا نه
من الان با پسری نیستم ولی ترجیحم اینه که اگه پسری رو پسندیدم به عنوان همسر قبل ازدواج باهاش رابطه داشته باشم
البته من قصد مهاجرت دارم و قطعا فرهنگی که من دارم و فرهنگی که محیط زندگی اینده م داره متفاوته
هیچ ارتباط خارج عرفی باهم نداشتیم
دست همو میگرفتیم و مناسبتی میشد همدیگه رو میبوسیدیم تبریک میگفتیم
قبل از ازدواج هم خوده مادرم نامه‌ی بکارت برام گرفت
دستمم تا حالا نگرفته
ولی بغل از روی کلی لباس به صورت نصفه و نیمه داشتیم 🥲
در حسرت یه اغوش و یه بوسه
دعا کنین کارای عقدمون جفت و جور شه
همیشه اینطور نیست خب
من و همسرم شیش ماه خیلی کم بود برامون ، برای شناخت
واقعا هم کمه حقیقتا.
دو سال باهم بودیم اصلا هم از خط قرمز ها عبور نکردیم.
آدم یا باید سنتی ازدواج کنه ، یا مدرن.
اون شیش ماه کاملا فرمالیته است برای شناخت.
یاااا خدا چقدر بعضی از آدمها کثیفن
