جز مامانم هیچکسی دوسم نداره
همیشه ازخودگذشتگی داشت ازخودش زد برامن کم نزاشت همیشه میگه هرچی میخوای بگو هرچی توزندگیت کم داری بکو.بهترینارو برام فراهم کرده به سختی کار میکنه تا من تورفاه باشم ایندمونو بسازه
۱۸ساله ازدواج کردیم کنار هم با خوبی بدی هم کنار میاییم
حتی فکر از دست دادنمون دیوونمون میکنه
وقتی حس میکنه برات کمه نمیگه من لیاقت تو ندارم پس خداحافظ
میگه من هر روز سعی میکنم بهتر بشم تا برات کافی باشم
تو جمع حواسش هست خصوصا اگر حس کنه تو اون جمع تنهایی یا معذبی کنارت میمونه باهات حرف میزنه نمیزاره حس تنهایی کنی
ازت دفاع میکنه مهم نیست بقیه چی راجبش فکر کنن بازم دفاع میکنه ازت
وقتی مریضی یا حالت خوب نیست بیشتر از تو درد میکشه
نه مجازی نبود
خواستگار بود کلا اشنایی ازدواج داشتیم عاشق معشوق نبودیم البته ایشون دوستم داشت
منم اول تنفرررر زیااااد بعد تنفر کم بعد معمولی الان حس خوبی دارم
ولی ی حسی دارم نمیتونم بهش بله رو بگم
انگار میترسم انگار استرس مبگیرم و....
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز