من شرایطم شبیه شما بود
والدینم فوت کرده بودن و خواهرم شهر دیگه بود، دستش درد نکنه اواخر بارداریم اومد و حدود یک ماه موند، تا وقتی که نوزادم دو هفتهش شد. از بقیهش کلا دست تنها بودم اما واقعا از پسش بر اومدم.
دوتا پسر با فاصله سه سال آوردم و الان که همبازی هستن واقعا راضیم.
خودم قبلا شاغل بودم با درآمد خوب اما از زمانی که بچهدار شدم تصمیم گرفتم فعلا پیش بچههام بمونم.
شغل همسرم آزاد هست و برای هزینههامون جوابه، نه به اون معنا پولداریم، نه به لحاظ هزینههای استانداردمون مشکلی داریم.
به قول دکتر هلاکویی: پدر و مادر باید آگاه و مهربون باشن و بتونن امکانات معمول اجتماعشون رو برای بچهها فراهم کنن، اگه اینطوریه دو فرزندی انتخاب بهتری هست برای دوره کودکی و رشد بچهها. آینده رو هیچکس نمیتونه تضمین بده که این بچهها همچنان رابطشون رو با هم نگه میدارن یا نه.