بعد از این عمری که گذشته چیا یاد گرفتین و تجربه کردین

حق واقعا گرفتنی هست

احترام احترام نمیاره 

خودت تنها کسی هستی که برا خودت میمونی

زیادی خوب نباشین حرفتونو قاطع بزنین بعداینکه یکم سیاست داشته باشین همینایادمه فعلا

به هیشکی اعتماد نکنم 

هیشکی بجز شوهر آدم براش نمیمونه 

الکی همه چیو بزرگ نکنم 

از کاه کوه نسازم 

محبت الکی خرج کسی نکنم

با خانواده شوهر صمیمی نشم 

۲۶سالمه

حتی یه روز بهترین دوستات برات غریبه ترین میشن , راز هات رو پیش خودت نگهدار 

در حد سطح ظرفیت یه نفر بهش محبت کن ، خوبی که از حد بگذرد نادان خیال بد کند 

نمیتونی همه رو از خودت راضی نگهداری پس فقط به خودت فکر کن

اینکه به این درک رسیدم که خودمو شناختم و اان خیلی ارامش بیشتری دارم برا چیزای کوچیک و بی ارزش حرص الکی نمیخورم با مشکلات خیلی راحت تر کنار میام یه جورایی با زندگی و این دنیا بیشتر مهربونی میکنم و نتیجشم بهتر میبینم 

یاد کرفتم همه چیز میگذره . از خوب و بد درگیر هیچی نشم . برای گرفتن حقم منتظر کارما و خدا نشم خودم حقم رو بگیرم . سکوت کنم نمیگن چه خانومه پشت سرم میگن عجب خریه 

نزدیکی به خدا و خوندن نهج البلاغه و درک ارزش های زندگیم 

الان میفهمم خونه و ماشین و پول و ثروت و زیبایی سرمایه و ارزش نیست رهایی از اینا و درک اینکه من روحم بزرگ تر از اینه که بخوام با این چیزا سیرابش کنم ارومم میکنه چرا که واقعا هم همینطوره روحی که از خدایی بزرگ در اون دمیده شده نمیتونه با یه قطره دو قطره مال و ثروت این دنیا سیراب بشه برا همونه که اگه بهترینا چیزارو هم داشته باشی باز چشت دنبال بهترشه و هیچوقت دلت به کم راضی نیست اما وقتی خودت رها کنی از این چیزا اونجا تازه خوشبختی و میفهمی میدونی دریای بی نهایت ارامش و خوشبختی که تو دنبالشی روحت و سیراب میکنه این چیزا نیست اونجا دیگ راحت زندگی میکنی مشکلات برات ناچیزه زندگی و سخت نمیگیری راحت میگذری میبخشی ارامشتم بیشتره