۲۶ سالمه و تنهام
این تنهایی و حس دوست داشتنی نبودن واقعا اذییتم میکنه چجوری باهاش کنار بیام؟
کلا زندگیمو فلج کرده...
اینجوریم نیس بگم بیکارم همش فکرو خیال میکنم نه اتفاقا مشغله زیاد دارم ولی واقعا اذییتم
لطفا فقط یه راه حلی بهم بدین کمتر اذییت بشم با دوست داشتنی نبودن و نداشتن پارتنر
لطفا اونایی که پارتنر دارن نیان اینجا بنالن اگه اینقد بده خودت جداشو،بخدا اگه یه نفرتون زندگی مشترکشو رها کنه چرت و پرت نبافین
همه عین هم نیستن یکی تنهایی اوکیه یکی تنهایی نمیتونه
