من اینقد بچم دوس دارم که هیچوقت به دنیا تمیارمش

جالب بود البته اگه بهش اعتقاد داشته باشن

باور کن شوخی نمیکنا دنیا یه حالت ماتریکس داره یعنی اینکه برا داشتن حذاقل ها باید خیلی زجر بکشی مثلا همین هفت صبح مدرسه رفتن ها به بهونه یادگیزی یه مشت درس چرت و اینکه ها ساعت ها رو صندلی نشستن و برده شدن معلم ها.... و این تازه یه نمونش هست اونم تو ایران هزار جور فشار دیگه رو ادم هست و حالا بچه ات بعد هجده باید زجر بکشه که یا مهاجرت کنه و یا اگر نره النجا چه خاکی تو سرش بریزه 

این حرف ها رو از کجا درمیارین؟!! چیزی که اصلا تجربه نکردیم و نمی دونستیم چی هست رو چجوری دوست داشتیم و قبول کردیم بیایم؟

میتونین راجع به عالم ذر مطالعه بفرمایید و متوجه شین از کجا درمیاد

لطفا منبع علمی برا حرفتون ذکر کنید طبق همین اراجیف اتفاقا روح اصلا دوست نداره و مجبورش میکنن  بیاد کی حاضر اون جای گرم و نرمو ول کنه بیاد تو زباله دون دنیا 

به قول گلچین گیلانی 

بشنو از من کودک من زندگانی

 خواه تیره 

خواه روشن 

هست زیبا 

هست زیبا 

هست زیبا 

عزیزم اینا ادمایین که برا تحمل فشارای این دنیا رو میارن به قبول این اراجیف که سختی ها براشون قابل تحمل تر بشه وگرنه شما الان حاضری تحت خواب گرمتو ول کنی بری تو سرما 

شما بهش بگو اراحیف

والا چی بگم ! تو یه قسمت از  زندگی پس از زندگی یه خانمی صحبت میکرد می‌گفت من قبل از به دنیا اومدن رنج دنیا رو دیدم و‌دلم نمی خواست به دنیا بیام‌ ولی بعده ها به زور به دنیا اومد! به قول یه شاعری  چیست این افسانه هستی خدایا چیست؟..........