رشته ای که بازار کار داره. یعنی بهیاری کارش و درآمدش عالیه.
انقدر دیدم روانشناسی و رشته علوم تربیتی و رشته های نظریات .... توی ایران هیچ جایگاهی نداره.
طرف روانشناسی خونده. بعد مثلا جدا شده. یا بچه اش بزه هست. یا دومادش معتاده. توی انبوه اون همه مشکلات یه ریز میکوبن سرش میگن مثلا این روانشناسه. خودش از همه بدتره.
این همه پزشک هست که خودشون و خانواده اشون فشار خون دارن و یا مشکلاتی که توی جامعه هست. هیچکس نمیگه این پزشک چرا فشار خون داره
اما روانشناسی توی ایران به درد نمی خوره.
مگه یه سرمایه هنگفت داشته باشی که دفتر بزنی. یا یه رانت و نفوذ که توی سازمان زندانها و مدارس و اینها مشغول بشی