درسته ولی توی این دنیا آدمها محکوم به تنهایی نیستن.
وقتی میشه یک رابطهی درست داشت که اینقدر فشار زندگی و مسئولیت هاش رو تنها به دوش نکشید چرا آدم باید تنهایی رو انتخاب کنه؟؟ چون ما درنهایت تنهاییم؟؟ پس اگر اینطوره با خانواده قطع ارتباط کنیم و با کسی دوست نشیم چون در نهایت تنهاییم.
متوجه منظورم میشی؟؟ یه سری چیزا گفتنش فقط راحته.
تو مواقع بیماری، خوشحالی، ناراحتی دوست داری یکی کنارت باشه مخصوصا اگر پارتنر خوبی باشه و کنارش حالت خوب باشه.