این حرف رو چند مدت پیش یکی به خودم گفت اتیش گرفتم تا چند روز ولی بعدش یکم به خودم اومدم حالا من به تو میگم ، شرایط الانت رو بپذیر و این مدت کوتاه کودکی بچت رو بپذیر سعی کن زمان های ارامش با شوهرت به خوبی صححبت کن بگو روحم خسته است کمک کن بهم این دوران رو راحت تر بگذرونم درکم کن
نمیدونم به خدا چیکارکنم. اخه بیرون رفتنم با بچه رو هم نمیدونی چه قدر سخته بچم خیلی پیش فعاله نمیدونم چشه فقط باید دنبالش بدویین دستمو ول میکنه تو خیابون از استرس اون ببخشید به گوه خوردن میفتم اوففف نمیدونم چی بگم خدا خودش درسن کنه
میگم من خودم عین شرایط تورو دارم میگذرونم همه از غر زدنم خسته شدن بیرون که میری بدتر روانی میشی تا برگردی ولی وقتی به این فکر کنی که تو تنها نیستی هزاران نفر مثل تو هستن راحت تر شرایط رو مدیریت میکنی
اطراف من. همه دو تا بچه پشت هم اوردن یکلام غر نمیزنن چون خانواده هاشون کلا دارن بزرگشون میکنن مادرا سرکارم میرن ولی من حتی خونه ی مادر خودم مثل مهمان میرم و میام چون بچچم فضوله و اونا حوصلع ندارن
پارک اگر بری میبینی ای بابا بی کس و تنها مثل تو زیاده ولی الان چون محدودی خیال میکنی همه حامی دارن من سه سااله خونه نشین مطلقق شدم االبته بگم الان به لحاظ روحی روانی سالم نیستم چون خیلی بهم سخت گذشت و پسرم که بزرگ شد هیچوقت یادم نمیره که هیچکس نبود حتی شده چند ساعت به منه مادر خسته یه حال خوب هدیه کنه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
25 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز