همه چی رو هواس همچی رو سپردم به خدا
انقدر که ناراحتم و اهمیت نمیدم به خودما نه میتونم بپذیرم نه میتونم کنار بیام حوصله امتحانات و فشار روانی دانشگاه رو هم ندارم خدا خودش رحم کنه احساس میکنم قراره به فنا برم فک کن وضعیت روحی صفر خانوادت اختلاف دارن خودت با گذشته و تروماهاش درگیری تو خوابگاه دوستی نداری و قراره تنها بمونی حالا امتحانم باید بدی از روی ناچاری سپردم به خدا که اونم ازم امتحان بگیره کلا باید پناه بگیرم برم اون دنیا
منم ول کردم همه چیو
سلام عزیزم در همچین موقعیتی بودم و شاید باورت نشه که خدا دری به روم باز کرد که به وجود همچین خدایی افتخار میکنم و از شکایت هایی که کردم پشیمون شدم
خداروشکر عزیزم خدا همیشه پشت و پناهت باشه
من کلا زورم به بازوی خودمه آدم مستقلیم ولی اینجا رو دیگه دست من نیست تلاش زیادی میکنم ولی میبینم کافی نیست و هرچقدر تلاش میکنم اوضاع داره بدتر میشه خدا همیشه کنارمه اینو احساس میکنم حتی اگه دریم به روم باز نکنه اونو مقصر نمیدونم به خودم رجوع میکنم
