این برای تویی هست که خسته و نا امیدی

طالبِ خونِ خدا،مَتی تَرانا وَ نَراک

يابنَ مِصباح الـ‌هُدی،مَتی تَرانا وَ نَراک...

چه شود با تو کنم گريه سرِ قبرِ حسين

با حضورِ شـ‌هدا،مَتی تَرانا وَ نَراک

تعجیل در فرج مولایمان صلوات

خبری می‌رسد از راه، خبر نزدیک است

آب و آیینه بیارید سحرنزدیک است

طبق آیات وروایات رسیده ای قوم

جمعۀ آمدن او به نظر نزدیک است

عاقبت فصل زمستان به سرآید روزی

باز هم گل دهد این باغ ثمر نزدیک است

قطره چون رود شود راه به جایی ببرد

به دعای فرج جمع اثرنزدیک است

با ظهورش حرم فاطمه را می‌سازیم

بار بربند برادر که سفر نزدیک است

راه دور دل ما تا به درخیمه او

از درخانۀ زهرا چقدر نزدیک است

آه گفتم که در خانه و یادم آمد

غربت مادر و اندوه پدر نزدیک است

گرچه از آتش درسوخته جانم اما

بیشتر روضۀ کوچه به جگر نزدیک است

باز کابوس سراغ پسری آمده است

باز می‌لرزد و انگار که شر نزدیک است

مادرت را ببر از رهگذر نامردان

کوچه بند آمده از کینه خطر نزدیک است

تا که افتاد زمین زلزله درعرش افتاد

هاتفی گفت: قیامت به نظر نزدیک است

دو قدم رفته نرفته نفسش بند آمد

پسرش گفت بیا، خانه دگر نزدیک است

...

داغ مادر به جگر می‌رسد اما انگار

اثرداغ برادر به  کمر نزدیک است...

محسن عرب خالقی

یا صاحب الزمان علیه السلام 

باز هم ای صبح جمعه آمدی مولا نیامد

صبح آمد ظهر شد مغرب رسید آقا نیامد

شب شد و خورشید کنعان ولایت را ندیدم

کور شد از گریه چشمم، یوسف زهرا نیامد

دشمنان با خنده می پرسند پس آقایتان کو؟

دوستان با گریه می گویند آمد یا نیامد؟

ما بدون او غریب و او میان ماست تنها

آن امام قرن ها مثل علی تنها نیامد

عمر ما با نالة یابن الحسن طی شد دریغا

منجی ما صاحب ما رهنمای ما نیامد

شیر حق خانه نشین، فرزند او در کوه و صحرا

قامت زهرا دو تا شد حجت یکتا نیامد

شاید او هم مثل جدّش سر میان چاه برده

پس چرا از چاه هم آوای آن مولا نیامد؟

دیده ام از اشک لبریز و دلم دریایی از خون

رفتم از دست و ز مولایم صدای پا نیامد

فتنة فرعون عالم گیر شد ای اهل عالم

کو عصا چون شد ید بیضا چرا موسا نیامد؟

سال ها و ماه ها و هفته ها بگذشت میثم

جمعه ها رفتند و آن مهر جهان آرا نیامد

✋

✍حاج غلامرضا سازگار

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعداءهم

با صاحب الزمانی ادرکنی 

«اَینَ استقرّت»... دل هواخواه نگاه توست! 

مولا کدامین جاده امشب سر به راه توست؟

دل‌ها اسیر سوز و سرمای زمستان است

دنیای ما محتاج لبخند بهاران است

گرمای دستان تو را کم دارد این شب‌ها

لبخند زیبای تو را می‌خواهد این دنیا

می‌آیی از فصل گل و لبخند می‌دانم 

در روزهای آخر اسفند... می‌دانم

با تو بهار رفته، از تبعید می‌آید

می‌آیی و آن روز با تو عید می‌آید