شوهرم انقدر محدودم کرده بود که به شدت افسرده شدم
دیشب تصمیمم رو برای طلاق گرفتم خانوادمم حمایتم میکنن
میدونم خبر بیرون رفتنم زود به گوش شوهرم میرسه چون طبقه بالا مادرشوهرم هستیم در خانه باز و بسته بشه میفهمند و به شوهرم خبر میدن کلا خودمم تنها اصلا اجازه ندارم بیرون برم
میدونم وقتی بفهمه اومدم خونه مادرم میاد اونجا جنگ و دعوا راه میندازه خیلی استرس دارم
بچه داری؟
شکاک بود؟
مستاجر من سر همین محدوديت ها با وجود بچه جونش برداشت و رفت و جدا شد
الان جدا نشی دو سال دیگه یه بچه رو هم آواره میکنی
کار خوبی کردی اولش سخته ولی از این اسیری راحت میشی
اگه بد جدا شو بچه ام که نداری بهتر درستو بخون کار کن مستقل شو
خدا کمکت کنه 🤲🏻
امیدوارم نتیجه این تصمیمت خیر و اسایش برات باشه
داد و بی داد کنه نترس بابا
سلام استارتر خوبید ،عزیزم ایشالا که همه چی به خیر بگذره واست ولی حتما حواستون باشه عزیزم ،اگر اومد و بقول خودتون ناراحتی و...درست کرد ،قشنگ حرفات رو بگو ،نه اینکه بایستی گریه کنی عزیزم ،اینجوری حقت پایمال میشه ،قشنگ در حضور خانوادت بگو که احساس خفگی میکنم، ناراحتم،خستم کردی ،من دوست دارم باشگاه برم ،ولی اونم ازم گرفتی ،چرا نمیتونم خانوادم رو مرتب ببینم ،واین در حالی هست که خودت طبقه بالای خونه پدر ومادر هستی و هر روز و هر وقت بخوای میبینیشون
چرا از طبیعی ترین حق و حقوقم محرومم ،مگه اسیرم ،بگو من خسته شدم ،از روز مرگی ،از اینکه اینقدر محدوده که ی باشگاه نزاشتی برم ،با مامانم نتونم برم بیرون ،خودم نتونم بچه رو ببرم پارک، مگه من چقدر توان دارم ،قشنگ بگو اینارو ،از حقت دفاع کن ،نه با داد ولی محکم و قاطع ،ایشالا که موفق باشی
در آخر اگر اصرار به برگشتت داشت بگو من تعهد محضری میخوام واسه کارایی که گفتم مثل باشگاه رفتن ،بیرون رفتن ،یا قول بنویسه جلو پدر ومادرتون،واسه بچه دوم هم بگو الان آمادگیش رو ندارم ،خسته هستم
