وای خدا دارم آتیش میگیرم😭

خب بچه چهار ساله چرا هی فکرش درگیر این  بشه که دو مادری چیه به نظرم اون خانم وقتی خودش ول کرده رفته  حالا که برگشته میبینه این خانم خیلی دلسوزانه از بچه اش نگهداری میکنه برای ارامش بچه خودش یه کم مراعات کنه لازم نیست که توضییح بده چی شده چی نشده همین که پیشش باشه بهش محبت کنه بازی کنه حداقل فعلا برای بچه کافیه بزرگتر که شد خود بچه میفهمه چخبره

اسی چقد قلبت مهربونه❤️✨

خدا حفظت کنه

دختر دایی من ۳۷ سالشه از ۶ ماهگی پیش نامدری بزرگ شده . مثل دسته گل بزرگش کرد الان تو انگلیس واسه خودش مدیر یک شرکته . هرچی یادم میاد این بچه جز عشق و محبت و مادری چیزی ازش ندید . شما یا از نامادری ضربه خوردی یا هرچی ولی نسبت بهشون یک کینه عمیق داری. اون زن اگر مادر بود الان که بعد دوسال برگشته نباید روح و روان بچه اش رو بهم بریزه باید حتی اگر میخواد به بچه نزدیک بشه کم کم پیش بره

شما بهتره با ی مشاور صحبت کنی مخصوصا اگه بچه داری.مادر اول به سلامت بچش فکر میکنه.اگه حرف یا مشکلی داره با پدر بچه و مادر خونده صحبت میکنه نه که صاف بره روان و آرامش ی بچه کوچکو بهم بریزه.ی مادر ه وقت تو شرایط شیرخوارگی بچه ازش جدا میشه باید پیه همه چیزو به تنش بماله.میتپنه بجشو ببینه ولی لزومی نداره افکار بچشو در مورد خونی ای که توش زندگی میکنه و آرامش داره بهم بریزه.این مادر به تنها چیزی که فکر نمیکنه آرامش و خوشبختی بچشه.

به حرفای سمی بقیه توجه نکن مهم  حسی هست که بین دو طرف هست و آرامشی که به هم میدن نه خون و ژنتیک.

استارتر درک میکنم خیلی سخته ولی واقعیت اینه اگر اون مادر رو بخوای حذف کنی بعدها بچه ازت بیزار میشه . بهترین کار اینه زیر نظر مشاور و کم کم بچه رو برای پذیرش اینکه دوتا مادر داره اماده کنید . خواهر من وقتی جدا شد دخترش ۵-۶ سالش بود و وقتی خواست ازدواج مجدد کنه یکسال و نیم زیر نظر مشاور نامزد بودن و پیش رفتن تا بچه و ناپدری همدیگه رو بپذیرن. الان ارتباطها خیلی خوبه . پدرواقعیش هم هفته ای ۲ روز بچه رو میبره پیش خودش و زنش . 

استارتر من همه حرفاتو خوندم و حقیقتا اصلا حسادت یا رقابت احساس نکردم ، فقط حس دلسوزانه و مادرانه داری به قضیه 

درکت میکنم و امیدوارم همسرت قدر زحماتت رو بدونه گلی

حتما با مشاور صحبت کن و به همسرت بگو راجع به این خانم

ذهن بچه رو بهم نریز و با قصه سعی کنی ارومش کنی

و مشاور! گلی حتما حتما با همسرت و فرزندت برید مشاوره و راهنمایی کامل بگیرید💚

فعلا هیچ کاری نکن. در مورد این موضوعات هم دیگه باهاش حرف نزن و سوال پیچش نکن.کامل رفتارت عین قبل باشه و به روی خودت نیار.اگه فکر سلامت بچه ای اول باید مطمین شی راه درست چیه بعد انجام بدی.اگه تو هم بگی من مادرتم و اون نیست و ... رفتار شما هم با اون زن فرقی نداره چون نهایتا اونم مادرشه و هم حق داره بچشو ببینه و هم بچه بدونه اونم مادرشه.ولی اول برید پیش ی مشاور و روانشناس خوب که ببیند راه خوب چیه و باید چی بگید و چند سالگی بگید بهتره.مادرشم مجبور کنید بیاد و بگید تا نیاد و توجیه نشه نمیتونه بچه را ببینه و آسیب بزنه به روح بچه.

میدونم چی میگین ولی خودتون یجا گفتین که همسرم میخاست بچه رو بفرسته پیش مادرش من قبول نکردم.خب چرا؟

نه گفت مادر تنیش .حالا نمیدونم کدوم صفحه بود برم دقیق بخونمش

اره اول ازدواج...آها ببخشید من فک میکردم مادربچه منظورتون هس. پس الان شما حق دارین ولی بنظرم بازم کم کم و با کمک مشاور برا بچتون توضیح بدین وگرنه بیشتر ضربه میخوره چون ظاهرا مادره قصد خوبی نداره