دختر بودن خیلی سخته درک نشدن خیلی سخته💔💔

دختر بودن خیلی سخته خیلی

عزیزم طبیعیه تو سن حساسی هستی 

اخرای نوجوونی و ورود به جوونی به طرز عجیبی مسخرست من خودمم تویه غم و ناسازگاری و افسردگی عجیبی غرق بودم و متاسفانه اصلا درک نمیشدم و اشتباه ترین کار ممکنو کردم پناه بردن به رابطه اشتباه 

تو این درک نشدنه هم متاسفانه خانواده بیشترین سهمو داره

ببین منم زنم مادرم و دخترم وقتی بیحاله میاد همه غم و غصه هاشو میریزه رو سرم 

یا منم مثل خودش خراب میکنه یا خمه انرزیمو باید بزارم تا اون خوب بشه ود رنهایت من حراب میشم 

اگر حالت بده یه گوشه بمون تا خوب بشی خواهشن حال بقزه حانواده رو نگیر 

دلیلش اینه که نمیخوان تو ناراحت باش دل ندارن غمگین ببیننت عزیزم

بی حال بودنت از بی انگیزگی میاد از بی هدفی میاد

بی روحیه بودنت از محیط زندگیت آدمای اطرافت و سبک زندگیت میاد

سعی کن آدمای هدفمند و شاد رو توی زندگیت راه بدی و ازشون الگو بگیری

درکت میکنم ولی ببین سنت جوریه که فکر میکنی خیلی غم های بزرگیو تجربه کردی منم همسن تو همین فازو داشتم میرفتم تو حالت دپرس ولی واقعا سنت قدری نیس که منزوی بشی زندگی هنوز فجایع بزرگ تری واست داره سعی کن محکم تر باشی

و منی که همیشه یه گوشه بودم و دردامو تو خودم ریختم

تهشم شد پنج بار افسردگی ناموفق 

بعضی دردا خیلی زیادن نقش خانواده همینه دیگه وقتی سنت کناره نوجوون ترس نیاز داری یکی پاس پرداخت باشه اگر میخواستی یه گوشه بشینی با دردات اصلا نیازی به خانواده نبود

من خیلی بی تفاوت شدم نسبت به خانواده و الان دارن دست و پا میزنن برام جبران گذشته که من یه گوشه با درام میجنگیدم 

الآنم که دیگ کار از کار گذشته من به تنهایی جنگیدن عادت کردم

میگی درک نشدن 

ولی وقتی بچه رو درک کنی و خی نازشونو بکشی درنهایت هی این حسشون بیشتر بیشتر میشه 

یا خواسته هاشون زیادا براشون براورده کنی باز یکی پس از دیگری ازت میخوان 

خوب مادرا هم خسته میشن یه جایی 

نکجوونا خم باید یاد بگیرن خودشون حال خودشونو خوب کنن خمش از بقیه انتظتر نداشته باشن منجی و قهرمان زندگیشون باشن 

بخدا ما بزرگا هم کلی مشغله و فکر واسه خودمون داریم 

کی ما رو درک میکنه کی به حال دل ما گوش میده 

ماهم این دوران رو گدردنیدیم

اونجه که باید یاد میگرفتی اینه که هیچ کس کمکت نیست 

اطرافیان برات هیچ کاری نمیتونن بکنن 

یه ادم زمانی موفقه که بفهمه خودش عقط واسه خودش میمونه خودسه باید واسه خودش انگیزه روحیه و دلگرمی باشه 

اونوقته که قوی میشی 

متوجهم میتونم بفهمم چقدر میتونه سخت باشه 

ولی دوران بلوغ و بعد اون وارد شدن به جوونی هم سخته اصلا قابل قیاس نیستن ما خودمونم نوجوون بودیم میتونیم بفهمیم پس.

وقتی یه نفر داره به هر دلیلی یه دردی رو تحمل میکنه درست نیست بگیم مگه چه دغدغه ای داری که اینقدر درد داری یا چرا افسرده ای و... اون نوجوون خودشم در واقع نمیدونه چشه 

ما به عنوان والدین میتونیم با کلمات بازی کنیم( البته من خودم مجردم ) مثلا میتونیم بجای این حرف چمیدونم مگه چه دغدغه ای داری که ناراحتی یه زمانیو بزاریم به حرف نوجوونمون گوش بدیم بزاریم از ناراحتیاش بگه اکثراهم ناراحتیاشون خیلی کوچیک و سطحیه ولی اونارو داره اذیت میکنه لازم نیست جادو کنیم، لازم نیست قلمبه سلمبه حرف بزنیم فقط بشنویمشون اینجوری هم اونا احساس میکنن درک شدن،