یه روز یه زن عاقلی بهم گفت بعضیا برای هر مشکل یه راه حلی دارن و بعضی دیگه برای هر راه حل مشکلی
احتمالا بخاطر محیط خانواده زبون تلخی دارین ، بنظرم اول شروع کنید با خودتون درست صحبت کردن، یه چیزی که کمک میکنه اینه که ببینید کجاها کنترل زبونتون از دستتون در میره؟ بعد صحنه هارو مرور کنید و ببینید چه حسی داشتن و بنظرتون چرا اون حرف تلخ رو زدید؟ میخواستین طرف ادب شه؟حرس بخوره یا اونم عصبی شه؟ برای چی بوده اون حرف و آیا در آخر به نتیجه ی دلخواهتان رسید ماجرا؟ یه کار دیگه که کمک کننده هست اینه که قبل زدن هر حرفی حتی اون هایی که عادی هستن چند لحظه مکث کنین، اینطور این عادتتون میشه و یاد میگیرید اولین حرف رو که به ذهن میرسه به زبان نیارید، و مهم تر از اون که نخوایید این کار رو برای روابط خودتون با دیگران و خوشایند دیگران انجام بدید بلکه برای رابطه ی خودتون با خودتون انجام بدید، اینکه آدم کاری رو برای دیگران کنه آخرش یه جا خسته کننده میشه بعدم میگه به درک مگه بقیه کین میخوان بخوان نمیخوانم نخوان، ولی مورد دوم برای آرامش فردی هست چون کلام زیبا داشتن کلا حس خوبی به خود افراد منتقل میکنه
و باید بگم هیچ کدوم از این کارایی که گفتم انجامش اسون نیست، چیزی که میخواد تغییر کنه یه الگو هست اونم الگویی که گفتید وقتی بچه بودید شکل گرفته و خیلیییی سخته، کنترل کردن زبون حتی برای خیلی از آدم ها با شرایط عادی هم سخته ، کلا تغییر الگوهای قدیمی سخته، در آخر اینکه یه روانشناس خوب کمک کننده هست یا کتاب های خوب
موفق باشید