امروز یکی از دوستای قدیمم منو دید و گفت خیلی ناراحت شدم چرا مث قبل نیستی تویی که اونقدر موفق بودی الگوی بقیه بودی همه جا تعریفت بود الان چرا انقدر عقب موندی از بقیه؟شاید بالای ۵ ۶ نفر این حرفو بهم زدن هر بار دوباره امیدم رو از دست دادم شدم مث قبل
نمیخوام امید بقیه رو ناامید کنم روم نمیشه دیگه موفق نشم و میترسم از دوباره شکست خوردن
تجربه ای دارین که وقتی بقیه امیدشون بهتون بود و شکست میخوردین چطوری با ترستون غلبه میکردین؟چطوری دوباره شروع میکردین؟موفق شدین؟ از طرفی خوشحالم و حس میکنم ادم مهمی هستم برای عزیزانم و از طرفی ترس از ناامید کردنشونو دارم🥲
