از بدشانسی به کجا میشه فرار کرد

عزیزانم حالا من یکم از بد بختیام براتون میگم ...مطمینم همتون از شدتش غیب میشین ...

بخاطر دعواهای مادر و پدرم با ی پسر پشت کوهی دوست شدم اولش ک خودشو خیلی خوب جلوه داد ب محض اینکه عقد کردیم ورق برگشت و همه چی تموم شد ...ینی مثلاً خوشی و خوبی و خوشبختی ...

بخاطر نداشتن ی حامی درست و حسابی تو خانوادم ب ناچار مجبور ب ادامه زندگی با اون آدم شدم تا اینکه ...

پدرم 11 سال و نیمه ک فوت کرده 

من ب ناچار و ادامه زندگی گرفتم و بچه دار شدم اینقدر این حیوون با خانوادش اذیتم کردن ک 3 سال و نیم پیش طلاق گرفتم هنوز 1 ماه از طلاقم نگذشته بود ک 

مادرم فوت کرد ...الان 3 سال و نیمه ک مادرم فوت کرده 

بعد فوت مادرم بارو بندیل مو جمع کردم اومدم خونه مادریم ک برادر بی شرفم همون روز اول ک اسبابمو میاوردم دعوا راه انداخت باهام و شروع ب ناسازگاری و بد رفتاری کرد و ....

اومدم 3 ماه بعد فوت مادرم خودمو از این حال و روز در بیارم رفتم طلامو فروختم دماغمو عمل کردم اون زمان 20 تومان شد...دماغمو قبل عمل ساف و کشیده بوده الان دو تا استخون کنار دماغمو در اومده و مونده گار شده ....

خواهر کوچکم ک اینقدر هواشو داشتم کلاهمو همون اول فوت مادرم برداشت و 3 ساله ک قطع رابطه م باهش 

برادر بی شرفم دو سال پیش طبق معمول دعوا راه انداختو منو از خونه مادری م بیرون کرد و مجبور شدم با کسی ک اون موقع دوست بودم ازدواج کنم و الآنم زندگی بسیار لجن و بی ارزشی دارم 

برادرم ی ماه پیش باز باهم دعوا را انداختم ب قسط کش کتکم زدو الان با اونم دیگع قطع ارتباطم ...فقط از دار دنیا ی خواهر بزرگه برام مونده و همین شوهر آویزون اشغالی ...

حالا چی ب نظر شما من خیلی وقت پیش نباید کار خودمو یکسره میکردم

من خودمم اینطوریم حس میکنم مال مدل نگاهمون به زندگیه همش غر می‌زنیم و غر زدن همه چیو بدتر میکنه

چه دنیای دلگیری(:

نمیگم شکر کن ولی بجای اینا بفکر برنامه ریزی باش بفکر اینده خیلی چیزارو میشه تغییر داد با تلاش خیلی روزها فرصت داریم برای زندگی کردن

میفهمم حالتو چون خودمم غرقم توی این افکار اما بلاخره باید تموم شن یا نه؟

از هر کار کوچیکی که میتونی شروع کن