کات کننننن....
ببین گلم من که اون آدم رو اصلا عشقم حساب هم نمی کنم از سر بچگی و خامی یه احساسات پوچی بوجود اومد.اتفاقا طرف من همکلاسیم هست و رفت با یکی دیگه از همکلاسیام🤣یعنی هرسه تامون یه ورودی و یه رشته...اصلا هم برام مهم نیست آدم به شددددت مغروری بود من احمق هم خام بودم...
بعدش شروع کردم توسعه فردی به خاطر خودم از خودم پرسیدم چرا درگیر اون آدم شدم...جواب:ارزش خودم نمی دونم
به خودم رسیدم کتاب خوندم باشگاه موسیقی زبان به خودم رسیدم تمرکزم روی خودم اومد و عشق درونی رو پیدا کردم.
اگر عشق واقعی محبت یا هر چی می خوای باید اول در درونت بوجود بیاری بعد در دنیای بیرون...
هر وقت میرم دانشکده یکی پیدا میشه بهم بگه چقدر پوستت سفیدتر شده چقدر مشخصه حالت خوبه...
قدر خودت بدون.
اگر هم وابسته ای این وابستگی سمی هست منم دچارش شدم نترس نمی میری احتمالا یه مدت رنج و درد بکشی اما اگه قدر خودت بدونی یه دختری میشی که از خودت کیف می کنی
عزیزم اولا کامنتم بخون دوما راهکار بهت بدم...
سکوت کن حالت مدیتیشن بگیر ذهنت رو از وابستگی بهش بیار بیرون چون وابستگی تو از نوع سمی هست.
در سکوت از خودت بپرس
آیا اون آدم ارزش تورو درک کرده؟
آیا احترام تورو اون طوری که دوست داری میذاره؟
آیا کنارش آرامش داری؟
ببین قشنگم من ۴ ماه پیش کات کردم.نمی دونم چرا واقعا درگیر آدمی شدم که کنارش آرامش و حس اطمینان نداشتم عشق یعنی حالت خوب باشه.
به کمک داداشم باهاش کات کردم.
یه مدت مرده متحرک بودم چون دچار وابستگی سمی بود وابستگی وابستگی هست بالاخره و حالم واقعا بد بود که دیگه به خودم اومدم و خودسازی درونی رو شروع کردم از همیشه هم حالم بهتره...
حس بلوغ دارم همه اطرافیانم متوجه شدن...
احتمال داره از روی غرور اینجوری جواب داده باشه، چون دیده اسی براش استیکر خنده گذاشته اونم خودشو زده به بیخیالی... پس فرداهم هرجا میشینه میگع اره دخترا همشون همینن لنگ خاستگارن تا براشون خاستگار میاد عشقشونو فراموش میکنن
