من خانوادم خودشون هیچ کاری ندارن بعد ۱۸ سالگی هرچی میگم راهنمایی میکنن میگن نظر آخر هر طور خودت صلاح میدونی کاری که فکر میکنی درسته رو بکن
اما خودم تا قبلش همچی رو میگفتم و الان نمیدونم گفتن و راهنمایی گرفتن راجب همچی درسته یا دیگه نمیخواد سعی میکنم دیگه مستقل باشم در این زمینه
شما خودتون چجوری بودین تو اون سن ؟
من که نمیزارن تنها برم بیرون🤣
من ۱۹ ام هنوز کنکوریم لازم نیست مثل ۷ ساله ها خانواده رو کامل مطلع کنی وابسته نشو خیلی
من پنجاه سالمم بشه بازم از مامانم مشورت میخوام
من 21 ام
از هفده سالگی کم کم دیگ وابستگیمو کم کردم
باید همه مورد از کار هات رو در جریان اونا قرار بزاری تا‌خدای‌نکرده مشکلی‌برات پیش اومد اونا کمکت کنن عزیزم
مستقل بودن بحثش جداست ، رابطه دوستانه با خانواده رو هم حفظ کنید ، اگه محرم و همدم امنی هستن برای شما
من از 15یا16سالگی دیگه مامانم و خانواده رو درجریان کارام نزاشتم چون خوده کارایی ک انجام میدادم و میدم ی مشکل اینکه خانواده هم بدونن 1000تا مشکل همشم میگن نههه نکننننن همینجوری بشین الکی دست ب هیچکاری نزن
درمورد همه چی بنظرم احتیاج نیست
اون مسائلی که میبینی واقعا به همفکری و مشورت داری باهاشون درمیون بزار و نظرشونو بپرس
منک ۳۰ سالم بود نمی‌گذاشتند تنهای جایی برم همیشه ی بادیگارد دنبالم می‌فرستادند الان هم ک ۳ ماهه ازدواج کردم هنوز هم میگن تنهای جایی نری با شوهرت میری 😐
مستقل بودن یه بحس جداست
من ۴۰ سالمه هنوز گاهی در مواردی نطر خواهی میکنم از خانواده ام
درسته تصمیم آخر رو خودم میگیرم
