خودش میخواد خوب بشه و هربار قول میده اونجوری نشه اما بازم میشه. الآنم بهش میگم روانپزشک حرفه ای بریم . میگه من روانی نیستم که باهام اینجوری حرف میزنی، اول خودت برو. میگم باشه منم اگه لازم شد، میرم قرص میخورم.بخاطر بچه هرکاری میکنم. اما باز قبول نمیکنه. انگار سرخورده شده از این دکترها و قرص.😔
مثلا درمورد محل کارش میگه از من اصلا هیییچ سوالی نپرس حتی بی دلیل هم‌نپرس. مثلا امشب یه سوال کاملا چرت و معمولی پرسیدم ازش از سر کنجکاوی، این قاطی کرد. هرچقدر میگفتم بابا من منظوری نداشتم به قرآن، کنجکاو شدم، قبول نمی‌کرد. می‌گفت کنجکاو نشو. میگفتم حالا ول کن دیگه نمیپرسم.اما تو کتش نمیرفت،باید حتما داد میزد و خودشو میزد تا آروم میشد.
والا من تخصصی ندارم ک قطعی بگم فقط با توجه به چند تا مردی که دور و بر خودم بودن دارم میگم... مثلا یکیو میشناسم تا ۴۵ سالگیش اینا هم دست بزن داشت هم پرت میکرد ولی با بچه هاش رفتارش بهتر بود سنش که میرفت بالا اروم تر میشد. الان خیییلی صبورهه
خب اون موردی ک من بالا تعریف کردم اینجوری نبود ... فقط عصبانیت هاش خیلی شدید بود و شاید مثلا. تو دهه ۲۵ تا ۳۵ سالگیش کمی شبیه همسر شما بود هرچی سنش رفت بالا اروم تر شد. البته من میگم بنظرم فعلا روش کار کن خودت و خودش اگه بهبودی دیدی اقدام کن اگر نه بنظرم تخمکات رو فریز کن تا انشالله مشکلتون حل بشه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
50 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز