یه پسر یک سالو پنج ماهه دارم
و الان پنج روزه زایمان کردم
از لحاظ روحی داغونم برا پسرم
از خودم متنفرم و احساس عذاب وجدان دارم ک چرا انقدر زود باردار شدمو نگهش داشتم
پسرم دوست داره بغلش کنم بخاطر بخیه هام نمیتونم و دائما گریه میکنم براش
دلم میخاد پسرم دائما بغلم باشه وکنارم باشه
و کنارش بخوابم بخاطر بچه کوچیکم نمیتونم
حس میکنم بعدا از من متنفر میشه و من قراره بهش فشار بیارم
همه وجودمه دوست ندارم اذیت بشه
خیلی حالم بده
اصلا حتی حسودی هم نمیکنه
از خودم متنفرم
اگه خانه داری ک از پسش برمیای
ولی اگه شاغلی ، که والا هم خووت نابود میشی زبونم لال هم بچه هات
وا خب بغل نه اما حداقل کنارت بنشون دست و سرشو نوازش کن بوسش کن . اینم چند روزه دیگ قوی باشی پسرتم متوجه میشه و سرحال میمونه ولی تو افسرده بشی و عذاب وجدان بگیری اون طفلی هم میره تو خودش و گوشه گیر میشه
چی بگم...
ای کاش انقد زود بچه‌دار نمیشدی
بچه اول میسوزه اینجور وقتا
تازه زمان شیرین کاریاشه و کسی براش وقت نداره
منم اینجوری بودم پسرم سه سالش بود زایمان کردم میشستم پسرم و نکا میکردم گریه میکردم ولی رفته رفته بهتر شدم فک کنم افسردگی بعد زایمانه
عزیزم منم این روزا رو گذروندم بهم قول میدم همه چیز درست میشه
الهی بمیرم
منم گاهی وقتا فکر میکنم اگر بچه دوم بیارم پسرمو چیکار کنم
عزیزم سعی کن رسبدگی به بچه کوچیک رو بسپاری به کسی تا حد ممکن و برسی به پسرت
گریه و ناراحتی رو بذار کنار. خانمهای زیادی مثل شما بودن. الان نوزاد شما چیزی نمیفهمه و بیشتر ساعات خوابه. پس همه توجه و محبتت رو نثار بچه بزرگترت کن. باهاش بازی کن. حرف بزن. و بوس و بغلش کن. اصلا اصلا سرش داد نزن.
ول کن زن ب چیا ک فک نمیکنی
من و ابجیم اختلاف سنیمون تقریبا دوساله بهترین رفیقمه
قراره بزرگ بشن کلی باهام حال کنن
جاتونو زمین بنداز خودتم وسط؟بخواب یا تختتو بذار به دیوار سه تایی بهوابید پیش هم من که این کارو میکنم همین الانشم
