مهاجرت می‌کنید
نه
نه برای مسافرت میرم
نه
۳۳ سالمه و واقعا سالها اینجا برای شغل و شرایطم زحمت کشیدم. الان نمیتونم برم جای جدید و شرایط جدید و دوباره از صفر شروع کنم. همچنین بچه کوچیک دارم و نیازم به خانواده م بیشتره
نه چند ماه اره به عنوان استراحت چون عشقم اینجاس
به هیچوجه.
چون شدیدا وابسته م به خانواده و دوستام.
بعدم جایی که زبان و فرهنگشون با ما متفاوته حس خفقان پیدا میکنم
من دیگه انگار جونشو ندارم! شاید اگه ۱۷۱۸ ۲۰ سالم بود میرفتم. ولی الان تنها نیستم، علاوه بر وابستگی خودم به خانوادم، همسر دارم که اونم وابستگیاشو داره، بچه دارم که اینجا نیاز داره به بودن پدر و مادربزرگش و فامیل. دل کوچیکش به دیدن اونا خوشه
نمیتونم
نه اینکه نخوام
نه من تصمیم گرفتم هیچوقت نرم یبار تا ۱۰ روز مونده به رفتنم ویتی دانش اموز بودم کنسل کردم همچیو
دیگم فکر نکردم
نه بخاطر وابستگی
ترجیح میدم اگه قراره ادم مفیدی باشم برا همینجا باشم
ولی عاشق اینم که برا دوره های کاری برم دراینده ی دور
نه چون به خانوادم وابستم
اگه مجرد بودم شاید با سهم الارثم میرفتم خارج.
من شرایطشو دارم و دارم کارهامو میکنم که برم ...
خیلی سخته ولی میارزه
در ضمن من میرم که استقلال پیدا کنم
دوست ندارم از جهت مالی عاطفی و ... تا سن بالا به خانواده وابسته بمونم
همیشه که پدر مادر نیستن
خواهر برادر هم میرن پر زندگی خودشون
دوست دارم رو پای خودم باشم
البته این نظر من هست نظر بقیه کاملا محترمه
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
55 ثانیه پیش
55 ثانیه پیش
55 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز