احساستتون چیه؟ واقعا خوشحالید و احساس خوشبختی میکنید؟
خودم نه. همیشه اعماق وجودم احساس غم و خالی بودن میکنم. خودم دلم تنگ میشه واسه یکی از والدام میرم میبینمش باز بعدش میگم چه اشتباهی کردم پشیمون میشم (باز کصخول میشم)
چون خانواده طلاق هستیم تو فامیل خیلی حساب نمیشیم و خودم اینو حس میکنم اگ وضعمون خوب بود خانواده اوکییی بودیم احترام و عزت داشتیم
اومدن و نیومدن به فامیل و بودن و نبودنم فرقی نمیکنه. واقعا همه چی برام سخت شده
طلاق گرفتم خودم
من بچه طلاقم پدرم خیلی بد بود خیلی اذیتمون میکرد خدارحمتش کنه بعد از طلاق هم فوت شد اما شب عروسیم خیلی جای خالیش حس کردم وقتی ازدواج کردم فهمیدم مامانم حق داشته اما یه جاهایی هم شاید پدرم و خیلی حس تنهایی بدون حامی دارم خیلی حس بدیه ک نه پدر دارم نه برادر حس میکنم تنهام
تو تهران هرکی سر زندگیش باشه عجیبه
اصلا ازدواج میکنن که طلاق بگیرن
اوکی ام همش به فکر پبشرفتم و به یه ورمم نیستن ادما و افکارشون
پدر من بجز طلاق،خودشم هیولای وحشتناک زندگیم بود که اونم حدفش کردم
کلا جدی مسیرمو طی میکنم خاطراتشم مرور نمیکنم که اذیت نشم
عزیزم این وضعیت بهتر از تحمل دعوا و مشاجره های پدر و مادرتونه
یکی رو دیدم بانادرش زندگی نیکنن و پول ادن.پدرش ازدواج کرده زن بابا داره، ۱۰ساله پدرش ازدواج کرده،رن بابا سرایط خوبی داره و خیلی نزخواد بهش نزدیک شه دختره متنفره ازش...الان دختره ۲۲ سالشه.
از خارج زن باباهه سوغاتی میاره،دختره تشکرم نمیکنه ازش
ترو خدا اگه پدراتون ازدواج کردن با زن باباهاتون خوب باشید،اونا که بدی نکردن اخه که با پدرتون ازدواج کردن...
