شده فقط بخاطر وضع مالی شوهرتون باهاش مونده باشید

نه اصلا

دلمم‌واسش میسوزه

همش از بی اعتماد به‌نفسی میاد

خودشم خوشکل و‌خوشتیپ

اما همش فکر میکنه‌کسی قراره‌منو‌بدوزده

خودش خیلی اذیت میشه

میدونم

اره حتما باید برم

اصلا قدر منم نمیدونم

من خیلی اهل زندگی هستم

خیلی زندگیمو دوس دارم

اما یهو یه بار مثلا بچم‌نمیزاره دستشو بشورم

میاد داد میزنه‌که‌تو به بچم نمیرسی 

درک از مادری نداره

کافیه بچه شلخته‌باشه

میگه‌تو واسش وقت‌نمیزاری

این قدر ندونستش هم خیلی ناراحتم میکنه

درصورتی که من ۲۸سالمه

طرف سن منه هیچی از زندگی و بچه‌و‌شوهر نمیدونه

پی عشق و حاله

من خیلی آرومم

اصلا عصبی و‌تند نیستم

خیلی صبورم

خیلی باهاش مهربونم

اما نمیزاره

خرابش میکنه

دله منو سیاه کرده

همیشه بهش میگم یه روزی خدا منو از تو میگیره که بعد شاید قدر منو دونستی 🥹

فقط به امید بچم زنده ام😭

چون به سختی گیرم اومد 

خیلی رفتاراش تند گاهی 

حتی در مقابل بقیه

که اگر من تو‌اون جمع باشم 

من خجالت میکشم جاش