شما در این عکس یک فرمانده عالی رتبه ایرانی را میبینید که سالها بعد از جنگ رزمنده ی ضایعه نخاعی خود را فراموش نکرده و نذر کرده بود که هر سال دم عید به خانه ی او در نجف آباد اصفهان برود به او خدمت کند از او پرستاری کند و حتی او را استحمام کند!
در تمام این مدت هم همسر این رزمنده باید استراحت کند و حتی کارهای آشپزخانه را هم فرمانده انجام دهد.
نکته قابل تامل اینکه همه اینها در حالی بود که «فرمانده و «رزمنده از لحاظ گرایشات سیاسی در دو قطب كاملاً مخالف یکدیگر بودند.
این عکس هم مربوط است به سفر دو خانواده به دریاچه چادگان
خانواده ها می خواستند قایق سواری کنند اما ناصر بخاطر وضعیتش نمیتوانست همراهشان باشد.
فرمانده خودش می آید و رزمنده را بغل کرده و با هم سوار قایق می شوند
رزمنده (ناصر توبئیها) سال ۹۲ در اثر جانبازی به شهادت رسید و فرمانده حاج قاسم هم در چنین شبی در فرودگاه بغداد پر پر شد. خدایا چه بندگانی داشتی و دست ما از چه انسانهایی کوتاه شد.
به وقت ۱۳ دی ۱۴۰۳