مشکل اینجاست که شما هنوز نپذیرفتید که قربانی بودید و ظالم هم خودتونید که به افکارتون و همچنین همسر متوهمتون پر و بال میدید
شوهرشما یه دختر صاف و ساده مثل حوری رو هم تبدیل به لولو میکنه
تو زندگی مگه همیشه همه صاف و اتو کشیدن؟ من دوستم خیلی خوشگل بود تو خوابگاه باهاش هم اطاق بودم وقتی از خواب بیدار نیشد.یا بیحوصله بود موقع درس خوندن و کار و کلا درحالت عادی گاهی خیلی داعون میشد.. ولی اگه مثلا مرتب بود همه کاراش کرده بود لباسش خوب بود خیلی خوشگل بود شبیه حوری بود..ولی واقعا تو حالت عادی درکیر روزمرگی بود گاهی خیلی داغون بود
دقیقا خودم پر بال میدم چیکار کنم یا باید میکردم اخه من بگم نگم اون در خگهر صکرت میره بیرون جون خود شیفتس هر بار با بیرون رفتنش و تعریف دوستاش ازش و توجه دخترا بهش ،خودشیفتگیش میره رو هزار بعد فک میکنه اوه من اینجورم پس رد هر دختری دست بدارم بهم نه نمیگه
خیلی سخته بپذیریم که از طرف کسایی که دوسشون داریم آسیب دیدیم
خیلی سخته که قبول کنیم که با یه بخشی از وجومون، توی تاریکی،ازشون متنفریم
سخته!!!چون بهمون یاد دادن نباید ناسپاس باشیم،بیشتر بخوایم،چون دائما مقایسه شدیم و فکر میکنیم هیچ حقی نداریم
ولی واقعیت اینه که نفرت باید باشه تا عشق معنا پیدا کنه
همونطور که هر جا قربانی ای هست،ظالمی هم وجود داره
بنظرم شما باید از نظر روحی ثبات پیدا کنید تا بتونید برای زندگیتون بهترین تصمیم رو بگیرید
با این حال آشفته،احتمال اینکه بتونید درست فکر کنید و شرایط رو بالا پایین کنید خیلی کمه
اول از همه باید دوباره سرپا شید
به نطرتون تصمیم درست چیه تو زندگیم گاهی میشینم خودم سرزنش میکنم که تو خوشکل نبودی یا تو مثلا فلان دخترا عرضه نداشتی بعد پیش خودم مرگم نهه اخه من هیچ پولس نداشتم چیکار میکردم هر کار خواستم کنم مانعم شد هسچ پولیم بهم نداد ولی یاز خودم سرزنش میکنم
اگه شرایطش رو دارید حتما یه روانشناس خوب رو برای روند درمان روحتون انتخاب کنید
ببینید میدونم الان چه تو ذهنتون میگذره ولی باور کنید که روانشناس فقط برای دیوونه ها نیست
همونطور که درد جسمتون رو پیش دکتر میبرید باید درد روحتون رو هم پیش متخصصش ببرید
اگر هم به هر دلیلی نتونستید،بدون هیچ افکار قضاوت گرانه ای به زندگیتون نگاه کنید؛میدونم سخته پس پیشنهاد میکنم کتاب (نیمه تاریک وجود) رو مطالعه کنید
تو روند درمان آسیب هایی که دیدید کمکتون میکنه
