۳۲سالمه بچه نداریم کاره شوهرم بعدازدواج عوض شد از تهران اومدیم یه شهر کوچیک ک هیچ فامیلی نداریم
همشم باهام قهره سره هرچیز کوچیکی هفته هفته قهره اخرین بارم گفت طلاق هیچ بهونه ای نداشت باز برگشت اصلا امنیت عاطفی احساس نمیکنم لیسانسم دارم ولی اینجا حقوقاش تهش ۵ تومنه!روزام تلف میشه اونم ازشوهرم هرلحظه ممکنه جداشیم
نه میشه بچه دارشم نه میشه بگم حالا زوده
نه کار ن بچه ن شوهر خوب ن کنار خانواده بودن
افسرده شدم
حالا چقدررر خندووون و بااستعداد بودما
بنظرتون چ بایدکرد
باید رفت سراغ همون کار پنج تومنی و همین پول رو پس انداز کرد
از همسرت هم پول بگیر مثل همیشه یا حالا هر سبکی همیشه داشتین
یه شغل برای خودت جور که امنیت داشته باشی
از این شوهر آبی برات گرم نمیشه
دوست عزیز ممکنه جدا بشیم ینی فرکانس برای جدایی خودتون رو بدون شوهر و مسولیت های زندگی تصور کنید دوست داری بری ورزش دوست داری بری هنر یاد بگیری حالا خیاطی نقاشی باور کن یاد گرفتن مهارت جدید و پویا بودن شما روی حس شوهرتون هم اثر گذاره بفکر همه ابعاد زندگی خودتون باشید خودتونو خلاصه نکنید تو شوهر و طلاق و قهر و آشتی
دقیقا انگار خودمو خلاصه کردم تو شوهر
اخه همیییشه درحال قهر و اشتی هستیم اصلا دغدغه دیگه ای وقت نمیکنم داشته باشم اخه ذهن بلاتکلیف خیلی بده
درست میگی باید این مورد رو حداقل توذهنم یه سره کنم انقددرگیرش نباشم برم سراغ چیزای دیگه
۹۰ درصد مشکلات با پول حل میشه ۱۰ درصد دیگه با پول بیشتر
ببین جریان پول کجا میره مثلا خیلی میره سمت زیبایی و ارایشگری یا فست فود و.. کسب و کار خودتو راه بنداز معجزه اش رو میبینی
