سلام من ۱۷ سالمه و بچه ۱۶ سال اختلافم پدر و مادرم طلاق نگرفتن از هم یعنی تا سال پیش هر چی بگین دیدم ۸ ماه تمام مامانم از بابام کتک میخورد یا بابام عصبیش میکرد میومد بی دلیل منو میزد جوری که لباسام پاره میشد گذشت من خیلی سختی کشیدم تا همین ۱ سال پیش که خودکشی کردم وقتی که اینا دوباره دعوا کردن چون مامانم منو مینداخت وسط که حق نداری باباتو ببینی و بی دلیل فحش میداد و بد و بیراه میگفت این کارو کردن که راحت بشم ۲ بار بعد اونم این کار رو کردم همش تحقیرم میکنن خوردم میکنن دیروز سر این دعوامون شده که بچه رو تو سینک ظرفشویی میشوره بابا بهش گفتم یعنی ؟ ما اونجا ظرف غذا رو میخوریم یه جوری بهم توپید تو غلط میکنی نظر میدی بیشعور بی شخصیت و هزار تا حرف دیگه که نمیشه گفت امروزم گفتم یه هوایی بخورم رفتم بیرون نیم ساعت راه بود تا بیرون گفتم یه سر به دختر عمم بزنم گوشیشو جواب نمیده نگرانم بودم رفتم ۲ دیقه ای خواستم برگردم عمم نذاشت برم عمم به مامانم گفت اینجا میمونه مامانم بهم زنگ زد هر چی از دهنش در اومد بهم گفت که بستریت میکنم تیمارستان به مشاور زنگ زدم گفته دخترت غلط میکنه میره بیرون و فلان اینجا ایرانه آمریکا نیست بیارش پیش من نشونش بدم به خدا دارم دیوونه میشم چیکار کنم تو رو خدا راهنماییم کنیم فردا میخوان حرف بزنن برا بستری من واقعا نمیتونم
بببین اولا فک نکن تو فقط اینجوری هستیییییی... خیلیا اینجوری و از تو بدترن خانواده هاشون... دومااا باااید بلخره قبول کنی و این پدر و مادرتو بپذیری همینی ک هست و بهترم نمیشه سوماااا اصلااا اصن باهاشون کل کل نکن هیچی نگو جواب نده توقعی هم نداشته باش بخداااا خیییلی راحت تر زندگی میکنی اگ خر کاری هم کردن حتی اشتباه تو هیییچی نگوووو ب هیچ عنوااان... خودتو تو هیچی ننداز وسط حتی اگ اونا گفتن... اگ میتونی برو دانشگاه یا سرکار هر چی خونه نباشی و کار کنی بهتررررهههع...
الاااان بهت بگم از اون خونه فرار کن برو خوابگاه مییییری؟؟؟ اگ بگم برو فرار کن خونه ی دوست میییری؟؟؟ خونه فامیل نه... راه دور میتونی بری اینقدر دل و جراعتشو داری ک بری... اگ نداری باااااید همچین خانواده ای رو قبول کنی
عزیزم خدا کمکت بکند.فقط سعی،کن تاآنجاکه میتونی طبق،دل پدرمادرت رفتارکنی.تادست ازسرت بردارن.سعی کن تمرکزت روی درس باشد.تلخی نکن بددهنی نکن.سعی کن آروم باشی.باخودت بگوبلاخره اونا بزگترن پدرمادرن من کوتاه بیام.درضمن مطمئنی بخاطر رفتن خونه عمه ات اینقدر جبعه گرفتن میشه همه چیز را بگی
میدونم عزیزم.خدا کمک تو وامثال توبکند.عزیزم درست رابخون باورکن ازاین بند رها میشی.فقط خودخوری نکن.باخودت مهربون باش.باخدا صحبت کن.سعی کن نماز بخونی حتی شده کوتاه.سعی کن بشی آدم مهربونه اون خونه.باورکن حالت عجیب خوب میشه
خب داشته باااشی خیییلیا اینجورین بخاطر پدر و مادرته...اگررر مریضیه دیگه ای نداری هیچ کجا الکی تورو بستری نمیکنن هم پول زیاااادی میخاد هم تست میگیرن ازت... درواقع اول پدر و مادرتو میبرن بستری... اینجوری میگن بترسونن دخترررم. عزیزززم اولا نترس دومااااا هیییچی نگو و ودر مقابل سختیها مقاوم باش.... نگو ۱۷ سالمه و ایناااا اخه چراااا... من الان ۴۰ سالمه یک عاااالمه مشکل دارم از همه جا و همه طرف.... نهههه اینجوزیام نیس ک ببرن دکترررر... حتی اگرم رفتی بگو پدر و مادرم مشکل دارن و روانین نه من... من میخام درسامو بخونم میخام برم سرکار میخام ارامش داشته باشم تو خونه هم تشنج و تنش و دعوا هست اعصابمو خورد کردن منم دیگ ب خودکشی و دعوا و اینا فک نمیکنم خیلی هم حالم خوبه... دیگه هم کاری ب اینا ندارم هر کهری میحان بکنن بکنن من دیگه بزرگ شدم میرم نون خودمو درمیارم ... دخترم اگ تو ب پیشرفت و پول و کار برسی اونا ساکت میشن دیگ بهت زور نمیگن مقاوم باش و باهاشون بحث نکن هیچ کجا تورو الکییییی بستری نمیکنه .. هرکی هم گفت بخاطر خودکشی و اینا بستریت میکن اصلااا اینجوری نیس من تو بیمارستان کار کردم پرستارم هستم اصلا گوش نکن نترس
همونننن ی ک روزم الکی بوده ب اصرار پدر و مادرت بوده... تو همین حرفایی ک میزنم بزن بهشون خودشون میفهمن بگو من قبلن افسردگی داشتم الان دیگ ندارم خیییلی حالم خوبه و اصن کاری ب پدر و مادرم ندارم من انگیزه کار کردن و تحصیل دارم هدف دارم برای چی بستری بشم وقتم گرفته میشه میخام اینقدر درس بحونم ی دانشگاه دولتی قبول بشم اینا هی منو میندازن عقب از کارام... اینجوری ب دکترها بگو و واقعا انجام بده
میگم بهشون همش میگن تو روانی ای ولی دیگه باهاشون بحث نمیکنم تا وقتی که یه دانشگاه دور قبول بشم و برم به خدا دکترای اینجا خیلی نامردن خیلیییی نمیدونم شما کدوم شهری منو بستری کردن انقدر گریه کردم پدرم رضایت شخصی داد منو بیرون آورد وگرنه نمیذاشتن بیام بیرون ولی خیلی دلم شکسته نه عشقی دیدم از خانوادم نه محبتی همش کتک و فحش و تحقیر دیدم و شنیدم