اسی ازت خوشم اومد و تا حدی درک کردم
چون من تجربه بارداری ناخواسته داشتم که منو از بدنم وجودم و زن بودنم و هر چیزی که یه زن باردار داره متنفر کرد
تا ته حرفات خوندم و برام جالب بود توام درد اصلیت اینه که از دختر بودنت بدت میاد و پریودیت مثل یه پتک این واقعیتو تو صورتت میزنه
درک کردم
من موقع حاملگیم نه ماه وضعیت خیلی خیلی بدی گذروندم
از تک تک سلول هام بیزار بودم میخواستم از بچه تو شکمم که بهم چسبیده بود و بزرگ میشد فرار کنم ولی از خودم کجا فرار میکردم
نه ماه رو زار زدم و کسی حالم رو نفهمید
اول تاپیک خواستم بیام بهت بگم رحمتو در بیار که دیدم مشکل خانواده داری
اسی کسی درد تورو نمیفهمه
هیچ کس
به طور کلی ادما تا چیزیو نبینن ، یا خودشون لمس نکنن نمیپذیرن
دکترا رو که ول کن
اکثر مادرای باردار ویار دارن درسته؟
از یه چیزی خیلی بد یا خوششون میاد
اما علم پزشکی اینو قبول نداره در حالی که به صورت تجربی وجود داره
خودت خودتو نجات بده
وضعیت زندگیتو تغییر بده مستقل شو براش تلاش کن تا اون عملی که گفتی دیواره رحم رو میسوزونن انجام بدی
درد تو برای هیچ کس مهم نیست نه درک میکنه و نه اهمیت میده
خودت خودتو نجات بده نزار تا اخر عمر عذاب بکشی
و یه چیز دیگه هم به ذهنم رسید
تا حالا به دخترنبودن و پسر شدن فک کردی؟
سلام گلم
مطمئنا دوران بچگیت فشار یا رفتاری رو تحمل کردی که الان به این صورت خودشو نشون میده .
سعی کن بفهمی چه رفتاری بوده؟ ممکنه از سمت پدرمادرت یا بزرگترت باشه . باید اول به خاطر بیاریش و بعد اون شخصو به خاطر ناآگاهی و اسیبی که بهت زده ببخشی و بعد خودتو ببخشی . اونوقت میتونی اروم بشی .
دارو و یوگا و تمرینای ارام کننده فقط مسکن موقتی هستن . صورت مسئله همچنان پابرجاست . چند روز بشین فکر کن ببین چه خاطراتی از بچگیت یادت میاد که بهت حس استرس و گناه و عذاب وجدان میداده . به همشون فکر کن . به اون بزرگتری که با رفتارش اذیتت میکرده فکر کن . درنظر بگیر که اون خودشم ناآگاهه و قربانی رفتارای اشتباه پدر مادرشه . ببخشش و ازش عصبانی نباش . بعدشم خودتو ببخش ، بدنت افریده شده که دوستت باشه . توام بهش اعتماد کن . اعضای بدنتو دوس داشته باش ، خودتو دوس داشته باش ، روحتو دوس داشته باش ، خون و رحمتو که برای سلامتی و محافظت ازت به وجود اومدن دوس داشته باش . به یک صلح درونی برس تا مشکلت ریشه ای حل بشه .
ممکنه بارها سعی کنی ولی کامل برطرف نشه . اشکالی نداره . بازم سعی کن . تو از این درد خسته شدی و بالاخره خودت ، خودتو نجات میدی . به زودی
ممنون از کامنتتون و این که وقت گذاشتین
نمیشه به یک دلیل واحد این رو نسبت داد... اره یکی از دلایلش اینه؛ ولی واقعا همه دلیلش این نیست حتی بزرگترین دلیلش هم این نیست
من از دختر بودنم بدم میاد؛ چون یه مغز افراطی مردانه توی بدن زنانه دارم... این به دلیل چیزی که احتمالا شما الان دارین بهش فکر می کنین(ترنس بودن) نیست و چنین ویژگی توی افرادی مثل من(asd) دیده میشه. بیشتر در دختران ولی خب در پسرهای طیف هم زیاد دیده می شه که آرزو داشته باشن دختر باشن. مشکل دقیقا همینه؛ یه مغز و روح اشتباهی توی بدن اشتباهی
ولی دلایلی که باعث میشن من به این روز افتاده باشم؛ خیلییی زیادن. همه چی دست به دست هم داده که من تبدیل به این بشم. نمی شه گفت که آره؛ فقط چون از دختر بودنش بدش میاد؛ یا مثلا فقط چون روتین و زندگیش به هم می ریزه یا...
اسی علی رغم چیزی که باهاش دست و پنجه نرم میکنی باهوش و مقاومی
روح سرسختت قابل تحسینه ازش خوشم میاد
امیدوارم روزی روحت ازاد بشه و زندگی رو بدون درد لمس کنه
من یه روانپزشک و روانشناس میشناسم تو این سایت
اگه موافقی تگش کنم ایشون هم نظرشونو بگن
ممنون از کامنتتون. بله بچگی آسیب دیدم از سمت یکی از اعضای خانوادم که ایشون هم خودشون مبتلا به وسواس بودن. فکر می کنن تو این دوران من نجسم(البته برای همه؛ حتی خودشون چنین حسی دارن). میگن روی مبل نشین؛ روی تختم نشین؛ غذا و ماستشون رو جدا می کنن و جدا می خورن؛ و درکل ازم دوری می کنن. یکی از دلایلی که بدنم رو تربیت کردم که خونریزی نداشته باشم همین بود! الان با این که خونریزیم کاااملا کنترل شده هست و حتی نوار بهداشتی هم آلوده به قطره ای خون نمی شه ولی باز هم دو تا لباس زیر و یک شلوارک و گاها تا دو تا شلوار می پوشم تا راضی باشن. درکل حرف زدن دربارش برام راحت نیست ولی چندین بار با پیام؛ نامه و... باهاشون حرف زدم و جالبیش اینه خودشون هم خیلییی ناراحتن و خودشونو بددد سرزنش می کنن و ازم معذرت می خوان، سعی می کنن جبران کنن ولی خب بیماری بیماریه؛ گاهی نمی شه جلوش رو گرفت. من هم ایشون رو بخشیدم و اصلا اصلا کینه ای ندارم. تنها کاری که الان می کنم اینه که سعی می کنم خواهرم که تازه بلوغ شده رو از دست ایشون درامان نگه دارم.
روانشناسه هم فکر می کرد این همش ریشه توی بچگیم داره ولی همون طور که توی کامنت های قبلی گفتم؛ یک دلیل واحد نیست و الا قابل حل شدن بود به سادگی. مجموعه ای از دلایل باعث این شدن... با این چیزها حل نمی شه که اگه می شد من 8 سال و نیمه دارم تلاش می کنم؛ تا حالا باید ذره ای بهبود پیدا می کردم اما همش پسرفت می کنم...
آها و این رو هم بگم که من الان حدود سه ساله خوابگاه زندگی می کنم برای دانشگاه یعنی بخش زیادی از سال رو در کنار ایشون نیستم ولی بهتر که نشدم هیچ؛ بدتر و بدتر هم شدم... پس واقعا تک دلیل این نیست؛ درواقع تک دلیلی وجود نداره، مجموعه دلایل هستن.
یه راه حل ساده اما موقت .قرص ضدبارداری ال دی رو سه هفته می خورن یه هفته قطع می کنن پریود می شن.اگه قرص ال دی رو بدون وقفه پشت سر هم بخوری اصلا پریود نمی شی. ولی خوب اگه ازدواج کنی بخوای بچه دار بشی مجبوری ال دی رو قطع کنی باز پریود می شی.
چرا عزیزم به راحتی میرن کنار تو ذهنت بزرگش نکن
تاپیک درمان جامع افسردگی خودم از مامانل و بخون به راهکاراش عمل کن بهت قول میدم خوب میشی
ببین مخصوصا اونجا که گفتی تو پریود چشمات سیاهی میره این نشون میده چقدر بدنت ضعیف همین ضعف بدنت باعث میشه زمان پریودی چون خون از دست میدی ضعیف تر بشی و باعث استرس اضطراب حال بد پانیک و...... میشه
خیلی به خودت برس به تغذیت
