یک حرفی از من بشنو. من از ۱۹ سالگیم با کسی دوست بودم که توی ۲۷ سالگی تازه باهاش ازدواج کردم. ما هم عاشق و معشوق. عشق وقتی عشقه که به طرف نرسی وقتی برسی و ازدواج کنی دیگه اسمش عشق نیست یک دوست داشتن ساده در بهترین حالت. روزهای بدتون ممکنه بهم فحش بدین حتی کتک کاری کنید. روزهای خوبتون هم چون تکراری شده دیگه مثل دوران مجردی به چشمت نمیاد. رابطه جنسی و شور و عشق هم می‌خوابه. حالا اگر ازت کوچک تر باشه تحصیلاتش پایین تر باشه بی پول باشه از قیافش هم راضی نباشی میشه برات زجر. اینو از من قبول کن. ازش جدا شو. بذار سنت بره بالا عاقل تر میشی. دیگه با احساس تصمیم نمی گیری.من از ازدواجم راضیم هنوزم دوسش دارم ولی روزهای بدم زیاد داشتیم که هر کی جای من بود شاید جدا میشد.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
30 ثانیه پیش
31 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز