منم ۱۹ سالمه
یه دختری بود سالم دهم آشنا شدیم
سال دوازدهم تازه صمیمی شدیم
و تا همین چند وقت پیش هر کاری تونستم براش کردم
شبا اول درد و دل میکرد پیشم آروم میشد بعد میخوابید 😂
از پارسال رفتارش شروع به تغییر کرده بود اما اوجش وقتی بود که امسال دانشگاه قبول شد
گذشت و برای یه مسئله ای حمایت عاطفی ازش خواستم
نه مالی، نه حضور فیزیکی نه هیچ کار سختی
فقط گفتم روحیه ام خوب نیست کنارم باش
اول گفت خیالت راحت جبران میکنم و فلان
ولی حتی بعدش یه پیام نداد بپرسه فلانی خوبی؟
هر بار پیام میداد فقط از روزمره خودش تعریف میکرد
دفعه آخرم که من پیام دادم از خودش گفت ولی حتی نگفت خب تو چطوری؟
بهش هم که اعتراض کردم گفت اول باید خودم رو جمع کنم بعد به تو کمک کنم تو خیالم راحته مامانت پیشته 😂
عجیب دلم پره ازش
چند بار هم تو سایت تعریف کردم ولی خالی نمیشم
اینا رو گفتم که بگم عزیزم .. همینه .. آدما همینن .. هر چی بیشتر حمایت و توجه میبینن بی لیاقت تر میشن:)
من درکت میکنم ..
ولشون کن .. از این به بعد انرژیت رو بذار برای خودت