جاری و برادر شوهرمو نمیتونم هرگز ببخشم . بخاطر تهمت توهین و اینکه به زور از خونه پدر شوهر بلندمون کردن . هروقت یادشون میفتم و خیلی ناراحت میشم یه اتفاقی براشون میفته
وای دقیقا ما با پول خودمون مبل خریدیم اومد دید دستشو گذاشت رو سرش به شوهرش گفت وای سرم داره میترکه بیا بریم نیومد یه تبریک بگه خانوادگی حسادت میکنن پری روز خالش برگشت گفت مبل خریدین فلان دیروز باباش گفت جای مبل فلان کارو میکردین چشم دیدن بچه خودشونو ندارن
ما کلا با هم خوب بودیم این قدر شوهرمو ومادرشوهرم اذیتش میکردن میزدنش من ازش حمایت میکردم دلداریش میدادم خب شوهرم با دختره میرفت گردش واین ور اون ور این خودشیرینی کرده که اینم با خودشون ببرن یعنی این قدر ادمه لجنیه
حالا مادرشوهر من چون ما خونه خریدیم داره میمیره یعنی دلش میخواست ما تا آخر عمر مستاجر باشیم گفتم آره ایشالا خونه بزرگتر بخریم فرشام عوض میکنم ببین میخواست بزنتم با دعوا گف دیگ نمیشه دیک نمی‌تونین خونه بزرگتر نداریم دیک پولش نیست انگار اونا برا ما خونه خریذن
دقیقا الان شرایط ترو دارم ولی بااین تفاوت که ۱۸ساعت ازشون دورم تو عقدم ازاینکه شوهرم برام خرج میکنه میسوزن
حرصشون سرمن خالی میکنن چند بار جلوشون بلند گریه کردم😑
تیکه کنایه های ناحق مادرشوهر خواهرشوهر حسادتشون،اینکه فکرمیکنن پسراشون شازده ان و عروسا کلفت مطبخی، هیچ بزرگتری ازسون ندیدم فقط فضولی و دخالت تو قد لباس و رنگ رژت دارن، شکایت پسرشونم به من میکنن ،همیشه طلبکار و ناراضی ان و متوقع هستن ،بدترین مشکلاتو عروس داشته باشه حق نداره ناراحت باشه حق نداره شکایت کنه و همیشه باید به پسرشون سرویس بده،بعد دختر خودش باید خوش باشه کوچکترین مشکل اون میشه مصیبت، من همیشه نفرین میکنمشون میگم الهی اتیشی که به دل من میندازین خدا به دل و زندگیتون بندازه که وقت اذیت و ازار نداشته باشید یعنی من بمیرم دوباره زنده بشم اینارو نمیبخشم و دارم به زور ریخت نحسشونو تحمل میکنم
