من یه دختر زشتم

و این مسئله همه زندگیمو تحت شعاع قرار داده. 

اول از همه با خانوادم خوب نیستم چون حس میکنم زشتم و دوستم ندارن. 

نمیتونم با کسی ارتباط برقرار کنم چون زشتم و کسی دوستم نداره

نمیدونم خودمو برای کسی لوس کنم چون زشتم و این چیزا به من نیومده 

نمیتونم مسخره بازی در بیارم چون زشتم

نمیتونم بخندم چون زشتم 

من لیاقت هيچیو ندارم چون زشتم 

من رفتم تو رابطه و شکست خوردم چون زشت بودم و هر وقت حرف میزدم دوست پسرم میگف تو با این قیافت باید لال شی 

من رفتم تو رابطه و نتونستم نگهش دارم چون زشت بودم و جرعت نمیکردم برم باهاش بیرون 

من زشتم و هیچ وقت با دختر خاله ها و دخترعموهای و دخترای فامیل ک خوشگلن حرف نمیزنم چون اونا ازم خوشش نمیاد 

من تو همه ی بحثا کم میارم چون زشتم ک تحقیر میشم 

من ساکت آرومم خجالتیم به گفته ی دیگران لالم چرا؟ چون زشتم و جرعت نمیکنم تو چشای کسی نگا کنم و حرف بزنم شوخی کنم چون قیافم خوب نیست 

من زشتم و هیچ وقت هیچ کس دوستم نداشته 

هیچ وقت کسی برام نگران نشده 

کسی برام ذوق نکرده

هیچوقت این موضوع از ذهنم پاک نمیشه و ثانیه ثانیه تو ذهنمه که قیافم بده 

من زشتم و همه ی فامیل بهم گفتن 

من با لبخند رد شدم با خنده گذشتم ولی اونا هیچوقت نفهمیدن حرفاشون عین تیری بود کع مستقیم خورد وسط قلبم 

من هیچ وقت اتفاقات و کارها یادم نمیمونه حافظه خوبی ندارم ولی هیچوقت یادم نرفت حرفاشون 

من زشتم و وقتی فامیلای خوشگل میان من افسردگی میگیرم راضی نیستم ببینمشون چون با یذره مقایسه حالم بد میشه. 

من زشتم و کل زندگیم شد حسرت خوردن قیافه دیگران روابط دیگران کارهای دیگران 

و زندگی برام زهر شد.