اگه پول دارید برید خب اون وقتی که شما بخایی بزاری درس بخونی دوباره پیاده هم روزی چهار ساعت برید می‌رسی آمریکا
اگر انقد خوشبخت هستید خونه ای دارید تو ایران ماشینی دارید و دوستانش دارید نرید اگر نه برید من نمیدونم شما چقدر پول دارید و شرایط چطوره ک چیزی بگم
گفتم مرفه هستم تو ایران ولی تنهایی و و اینکه ازدواج عاشقانه برای من یه ارمان بود ...مثل یه دستاورد که هیچی جاش رو نمیتونه بگیره و محقق نمیشه هیچ وقت بفرض من فرد مناسبی رو ملاقات کردم ...پدرم رو قایم کنم .؟یک مرد خسبس بداخلاق با تفکرات عهد بوقی و بسیار بی محبت ....مشکل من ریشه ای و بیشتر تنفر از خانواده ای که منو بدنیا اوردند و رها کردند
دقیقا خیلی حرفا رو نمیتونم بگم به اندازه موهای سرم مردها و پسرها رو دیدم که ازدواج براشون فقط یک معامله هست که دو سر داره یا منفعت طلبانه اونم از نوع پدر زن بسیار پولدار یا خوشگلی افسانه ای خانم که کمبود و حقارتهای اقا رو بپوشونه و غیر از این دو مورد زندگیها اصلا رصایت بخش نیست صرفا زندگی میکنند همین
نمیدونم ذهنم اشفته است اولش،میگفتم نه اینجوری نیست خودم تسلی میدادم الان تو مرحله پذیرش خیلی خیلی سخته بعدش دیگه پذیرفتی و فقط میخوای کسی رو نبینی و ارتباطتت قطع کنی ولی نمیشه بعدش دیگه نیازهات فرق کرده و حقوق کارمندی از هر لحاظ شما رو راصی نمیکنه ......بازم ممنونم از راهنماییتون دوست عزیز
