مهربونه صبوره بعد سه سال صداشو بلند نکرده حتی قهرم نکرده
خیلی بد خلقی کردم اما اون سکوت کرده لبخند زده
دست دلبازه هرچی لازم داشتم مثل ی پدر فراهم کرده
هرجا خواستم برم منو برده هرجا کارم گیر بوده به دادم رسیده
سعی کرده تا جایی که بشه هرچی میخوام فراهم کنه
به خانوادم احترام گذاشته و میذاره
بچه ننه نیست مستقله
بدیش اینه باهاش یکم احساس تنهایی میکنم خیلی رفیق نیست باهام ،کلا زیاد خانوادگی اهل صحبت نیستند
ما خانواده صمیمی و پر حرفیم 🥲 اذیت میشم
از طرفی میگم چند تا مرد با این خصوصیات اخلاقی خوب وجود داره؟
