دوره گذر از مه مغزی

به خودت فشار اوردی و توقع زیادی از خودت داشتی

درسته که  تونستی تحمل کنی و جون سالم بدر بردی بحث جسمو  خستگی نیست، بحث اینه که تهه این جون کندنا از خودت توقع هم داشتی! اونم خودی که تا اینجا به سختی باهات راه اومده..

سعی کردی به خاطر یه دلیل خوب ، یه راه که اصلا برات ملموس و جذاب نبوده رو ادامه بدی و اون جذابیتاش کم شده یا اصن کم بوده  و دیگه روحیت باهاش لج کرده و تو سعی نکردی یه تغییراتی بدی و شبیه ترش کنی با سلیقه ی خودت

اینکه یه دوستی پیدا کنی که باهاش حرف بزنی

و راجع به یه چیز بیخودی مثل یه فیلم حرف بزنی درسته وقت تلف کردنه ولی یه سری پروسه های ذهنیو جلو میبره !

به همه چی فرم جدید بده فانتزیش کن یکم راه های جدید انتخاب کن حتی اگه راحت دور شه و کارای جدید رو انتخاب کن 

مه مغزی  تاپیکاش هست خیلیا این مشکلو دارن

به خودت بابت کند شدن فشار نیار مثلا بگو اگه فلان کارو میخوام بکنم مثلا توی یه ساعت میخوام برم دسشویی و وضو بگیرم نیم ساعت برا هرکدومش و خلاصه برا اینکه ذهنت همکاری نمیکنه باید نازشو بکشی 

برا وقتایی یه حواسش جمع نمیشه توی یادداشت گوشی کارتی لازم و دونه دونه جرپزئیاتشو بنویس و مزدونم حتی نمیری بخونیش دوباره ولی بنویس

مه مغزی تاپیکاش هست خیلیا این مشکلو دارن

گیجی و منگی فراموشی 

حافظت بشدت ضعیف میشه منگ و خنگ میشی

شب و روزت نمیدونی چجوری میگذره انگار خوابی همش

یکی که باهات حرف میزنه اصلا نمیفهمی چی میگه بزور باید انقد به خودت فشار بیاری تا یه جمله ی سادشو تحلیل کنی تو ذهنت

انگار رو هوایی اصلا

روحیه کاملا

به خاطر این ایجاد شده که تو با مقایسه ی خودت با بقیه به خودت شوک واردکردی

خلط پشت حلق و سردی مغز  باید سریع با گرمی و زنجفیل و عسل رفعش کنی ، یه شوک های باحال مثبت باید به خودت وارد کنی

وسواس فکریو بذاری کنار هیچ چیز جهنمی وجود ندارا اون چیزایی که خیلی خاصن مشخصه توی دنیا چی بدتره از همه چی. عیبی نداره اگه بخندن فحش بدن حرف دربیارن نظر یه نفر مهمه

حفظ شعر یا مطلب هرچی که سریع بخونی و تکرار کنی و ذهنتو گرم کنه

این مطلبو توی سایتی خوندم طرف نوشته:

من ۲۲ سالمه.درکم از همه چیزو از دست دادم.یا فقط ۵ درصد درک میکنم.مثلا وقتی یه خونه میبینم نمیتونم بفهمم خونه قشنگه یا زشته و چه واکنش حسی نشون بدم یا یه آهنگ شاد میشنوم هیچ حسی ندارم یا یه گل میبینم که از نظر بقیه زیباست من نمیفهمم زیباست اون حسو که بقیه دارن شوق میکنن ندارم.انگار هیچی ندیدم.ادراکم نسبت به جهانو از دست دادم.حتی تازه وقتی اشکم جاری میشه بعدش میفهمم ناراحت بودم.فقط یکم حس گرسنگی میتونم حس کنم.هیچ حسی ندارم و وقتی خودمو ضخم میکنم میگم حتما ناراحتم که اینکارو کردم