هیچوقت فراموش نکردم😞😞
هیچوقت ۲ سال شده ولی هنوزم سخت ولی خب روزای اول دیگه خیلی خیلی سخت
ازدست دادن بابا مگه اروم شدنی هست اونم تو ده سالگی
بعد ۵سال هنوز خوب نشدم. اما بعد از ۲ . ۳ سال آرومتر شدم
بعدیکی دوماه میپذیری وازسرمیگیری زندگیو ولی یه گوشه قلبت هرروز بایادش میسوزه
من برادر و پدرم رو به فاصله دو سال از دست دادم
برادرم مهر ۹۹ و پدرم آبان ۱۴۰۱
من که روز به روز حالم بدتر شد دیگه هیچی برام اهمیتی نداره
ما خونمونو عوض کردیم چون یاد برادرم میفتادم همش گریه بود کارم خوابشو میدیدم میرفتم اتاقش میدیدم نیست 😔
پوچ شدم مچاله شدم افسرده شدم پسرفت کردم اومدم پایین ضعیف شدم...به آخرین نقطه از ورژن خودم رسیدم...کم کم تونستم کنار بیام و بخاطر شادی روح اون نفر هم که شده خودم رو جمع و جور بکنم و‌روحیم کمی بهتر شد...حدود ۹ ماه میکذره
یکسال ونیم گذشته ازفوت داداش جوونم ولی آروم نشدم 😭
یکسالو نه ماه گذشته و دلم خونه ،آروم شدم ازبیرون ولی درونم تلاطمه ....خوردم خمیرم ،لهم ولی افسرده دیگه نیستم
من بعد از فوت بابام تا چند ماه نصف شب می‌پریدم از خواب از شدت دلتنگی و فقط گریه می‌کردم و میگفتم من بابامو میخوام
بعد از چند ماه وارد فاز افسردگی شدم دیگه حتی گریه هم نمی‌کردم
الانم که ۸ ساله گذشته دیگه مثل قبل نشدم و ذره ای داغش سرد نشده
شما خداروشکر قوی هستین
من یکسال اول که مرده ی متحرک بودم
بعد اونم فقط کم کم یاد گرفتم چطور کمی پنهان کنم بی قراری رو
یه عالمه تصمیمات اساسی غلط و وحشتناک گرفتم بخاطر همون حال و هوام
تازه بعد پونزده سال میتونم بدون گریه درباره ش حرف بزنم
تا همین دو سال پیش امکان نداشت یه جمله در موردش حرف بزنم شرشر اشکام نیاد
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز