پیرزنام همش ته خونم حوصله آدما رو ندارم
انگیزه ای ندارم
دوست پسر و عشقی هم تا حالا نداشتم
خدایی چطور زندگی
اوج جوونی ادم الانه
الان ک اینجوریم تو سی سالکی خدا می‌دونه چهجوریم
دانشجو هم هستم فشار درسا هم دیونم کردن کاش همون ۱۶سالگی با اولین خواستگارم ازدواج کرده بودم راحت بودم عقق درس می‌خوام چیکار
الان تو خونم نشسته بودم مسافرت میرفتم ی همدمی داشتم
کاش کلاس نزاشته بودم قصد ادامه تحصیل دارم🥺
رشتت چیه؟
منم اینجوریم بعد کنکور درست میشه
صدای ساز از دور خوش است
حالا خیلی از متاهلا هم میگن کاش مجرد بودیم
اگر رشته دکتری پیوسته نیستی سخت نگیر برای درس
ناراحت نشیا وای افسردگی حسابی فکرتو مختل کرده
آخه۱۶سالگی؟مطمئن بودی خوشبخت میشدی؟شاید اون موقع مثل خیلیای دیگه چون شغل نداری مجبور بودی با همه چیز شوهرت بسازی
اتفاقا من میگم کار خیلی خوبی هم کردید الان فشار روتون هست اعصابتون آشفته هست اگر بدونید درس چقدر خوبه چه قدر خوبه آینده مستقل و قوی باشی روی پای خودت وایسی درآمد تودت باشه هرچی دوست داری میخری ارجور دوست داری خرج میکنی کسی هم سوال جوابت نمیکنه اگر لیسانسم بگیری نهایت ۲۳ ۲۴ سالگی از درس آزادی بعد بری سرکار بری کلاسهای مختلف ازدواج خوب کنی اونجوری همه چی داری
