کاش من قبول شم
ببین عزیزم من دانشجو پزشکیم چقد خوب ک از این سن اینقد عاقلی و توجه میکنی ب علایقت
واقعا محیط بیمارستان سمیه ن تنها برخورد با بیمار و کارای فرسایشی بلکه نگاه از بالا ب پایین مافوق و تحقیرایی ک میشی و حقوق ناچیز و کار فوق العاده سخت ادمو نابود میکنه
خاستی ی سر ب تاپیکام بزن این وضعیت استاجر سال۲عه
من پدرومادرم کادر درماننن عاشق بیمارستانن و حتی از خونمون بیشتر دوست دارن
در حد یکی دوساعت اونجا بودی میگی شرایطش قابل تحمله????
میخای بفهمی از ساعت شیش ونیم برو تا هشت شب بفهمی
ب چ شکله عزیزم ک پشیمون بشی ار حرفت
البته اینم بگم شاید بعد از یه مدت همه چیز برات عادی تر
مثلا بعد از یک سال دیگه مثل روزها اول با دیدن مریض حالت بد نشه
به هر حال به شیفت های شب، محیط کثیف بیمارستان صبر و حوصله در مواجه با اخلاق تند بیمار و همراهانش باید فکر کنی و اگه وادر این رشته شدی اول از همه صبرت رو بالا ببری
بنظرم بخش به بخش داره مثلا بخش اطفال خوبه ولی بخش سوختگی خیلی سخته
