دلم خیلی گرفته اینکه همش خانوادش تو سرش میزنن
تشویقش نمیکنن
من هم اومدم تو زندگیش همش خانوادش میزنم تو سرش
عذاب وجدان دارم قبول کنین دست خودم نیست وقتی خانوادش میبینم حقش میخورن آدم حساب نمیکنن
همش مسخرش میکنن
اوایل منم باهاشون همراه میشدم میخندیدم
الان نه ازش تعریف میکنم همیشه
جلو همشون گفتم بهترین
ولی وقتی این حرف زد گفت بچه دار شدم تشویقش میکنم
حس کردم از کمبود عاش خودش
من به این توجه نمیکردم
دلم شکست از کارم