منم شاغل هستم اما تایم کاریم کم هست و برای خانواده خودم کار میکنم،ب خاطر ی سری مسائل زندگی شخصی ام افسردگی بودن رو هم تجربه کردم ساعتها بی هدف دراز کشیدم شب تا صبح بی خواب موندم ظهر تا غروب خوابیدم اما درمان رو ادامه دادم ،هر کسی که سرکار میره خوشبخت یا بدبخت نیست هر کسی که تا دو میخوابه هم خوشبخت یا بدبخت نبست بستگی به شرایط اون زمان و مرحله از زندگی باید باهاش کنار بیاد.
راجع خانه داری هم چون از نظر جسمی ی چند سالی هست مساعد نیستم کارهام رو نوبتی انجام میدم یعنی امروز جارو برقی میزنم فردا گردگیری و تی ی روز دیگه شستن سرویس ها برای غذا هم ی وعده میپزم برای شام هم میخوریم.
وقتی تو فرم مدرسه بچه کنار شغل مادر نوشته میشه خانه دار معلم و ناظم و خودفرزند یه طور دیگه نگاه می‌کنند!خودم بارها دیدم که چطور اون مادر خورد میشه
الان متاسفانه طوری شده زنها بخاطر وجود و انسانیت والا ارزشیابی نمیشن
جایگاه اجتماعیشون به اونها ارزش میده نه انسانیت برتر
چه بسا زنانی که دارای شغل‌های خوب و مدیریتی هستند ولی بویی از انسانیت نبردند ولی نزد اکثریت محبوب هستند بخاطر شغل و درآمد
وا خب تو که بدتری مجبوری تا اینموقع بیدار باشی منت چیو میزاری
کلا لحنت خوب نبود
خسته نباشی عزیزم ❤
هرکی یه سبک زندگی داره دیگه نمیشه چون فرق دارن اشکال بگیریم که
