مادر پدریم پیش ماست ولی از ما خوشش نمیاد
کلا بچه های دیگر ش تو این شهر نیستند همش به مادرم کنایه و تیکه میندازه اصلا با مامانم رفتارش خوب نیس کلا با خانواده ما ولی بچه‌ای دیگش دوس داره و هر وقت باشن کلی عزت می‌زاره چکار کنیم از پیشمون بره من که دیگ خسته شدم از رفتاراش خیلی کوتاه اومدیم ولی کلا دوستمون نداره
امتحان الهی هست.
صبر پیشه کنید. بی احترامی نکنید.
اجرتون رو خدا میده
چرا نوبتیش نکردن؟
عزیزم خیلیا این شرایط رو تجربه میکنن . اون خطا کاره درست . حق رو ناحق میکنه قبول ولی شما به مادر خودت فکر کن که داره صبوری میکنه توی این وضع شاید بگی مجبوره و چاره نداره ولی بالاخره صبور هم هست. پس تو با واکنشهاو انرژی های منفی بیشتر بار روی دوش مادرت نشو بر عکس پشتیبانش باش و هواو داشته باش . اگر به خدا و این مسائل اعتقاد داری بدون که اجر این کار خیلی بزرگه هر چیزی رو نمیشه با حساب کتاب دنیایی برآورد کرد ولی گاهی از همین سختی ها نعمتایی نصیب ادم میشه که تصورش هم نمیکنی
منم مادربزرگ پدریم تا زمان فوتش پیش ما بودن و حدود ۴سال کارهاش به عهده ما بود،ولی عمو و زن‌عموم رو روی چشماش میزاشت…
سخته خیلی زیاد.....اما چاره ای نیست جز تحمل 😞
حتما زیاد میرید خونش تکراری شدین براش محل بهش نذاریدسرنزنین بهش حالش جابیاد
