ما روستایی بودیم و اومده بودیم ب شهری که خیلی خیلی غریبه رو پس میزدن و دهاتی خطاب میکردم
من از کلاس اول ب دروغ میگفتم شهری ام
ولی کم کم فهمیدن ی عده خیلی تحقیرم کردن اون قد که عقده ای شدم باعث شد من که هوش بسیار بالایی داشتم با همه قطع ارتباط کنم افسردگی گرفتم برا کنکور و هیچی نشدم الان حالالشون نمیکنم
نمی‌دونم چرا ی بار جرات نکردم بگم روستاییم ام و خودم راحت کنم
با حسرت میگفتم شهری ام
اما این عقده اون قدر زیاد شد که شوهر کردم ب همون روستا تا به این دروغ پایان بدم
عزیزم برو مشاوره این همه سال خودت رو بخاطر چیزی که دلیلی نداره زجر دادی
اونا کوته فکر ند
منم لهحه داشتم وقتی رفتم یه شهر دیگه بخاطر لهجم چقدرر مسخرم‌کردم ولی من برعکس بیشتر درس خوندم‌که رتبه اول بشم
وای من روستایی نیستم ولی همیشه تحقیر شدم چون وضع مالیمون خیلی بد بود
چرا رو اعتماد بنفست کار نکردی گلی؟!
تو کلاس ما بچه بودیم همه از روستا اومده بودن
والا از من که مادربزرگمم متولد شهره خییلی بیشتر پیشرفت کردن
اصلا شهر بنام اوناست
من از ی شهر ب شهر دیگه رفتم و تحقیر شدم !
این همش برمیگرده به اعتماد به نفس خودت تو کلاس ما یه دختری هست مال روستای اطراف با افتخار میگه من روستاییم و با لحجه صحبت می‌کنه
خیلیم دختر خوبیه
ماگرفتار افکارمون هستیم عزیزم
