زاده شده منو عذاب بده از صبح که بیدار میشه تا خود شب تو بغلمه یه ثانیه پاش بخوره به زمین یه گریه هایی میکنه ، جرعت ندارم برم دسشویی کلیه درد گرفتم ده روز یبار بزور حموم میرم ،خوابشم که بزور بلا و اعصاب خوردی میخوابه ، از بس گریه میکنه روزی نیست منو شوهرم سر گریههاش بحث نکنیم، بیرون رفتن که هیچی پامونو از در بذاریم بیرون شروع میکنه دیوونه بازی ، تو ماشین هم که انگار دارن زجرش میدن انقد جیغ میکشه ، موقع خواب هم که فقط رو پام میخوابه پاهام تاول زده کمرم نابود شده نیم ساعت طول میکشه که بخوابه، یه لقمه غذای درست نتونستم تو این یک سال و دوماه بخورم ، واقعا بچه چی غیر دردسر داره؟ یعنی همه همین وضع منو دارن؟ دلم میخواد سر به بیابون بذارم