ممکنه رنج یه آدم از نظر من و شمای نوعی خیلی بزرگ باشه ولی برای اون آدم ناچیز باشه و ما یه رنجی توی زندگی مون داشته باشیم که برای اون بزرگ باشه
مثلا دیدی شوهر یکی رو میبینی میگی وای این دیگه چه نکبتیه زنه چه جوری اینو تحمل میکنه ؟ بعد نگاه میکنی میبینی زنه خیلی هم با شوهرش حال میکنه ؟
واقعا نمیشه با استاندارد های خودمون تعریف مون از خوشبختی رو با زندگی دیگران مقایسه کنیم
شاید از نزدیک زندگی همین کاربر رو ببینی بگی به لعنت یزید نمی ارزه (من از تاپیکش فقط پست اول رو دیدم)
برای همین شک ندارم هیچ کس نیست که توی زندگیش صد در صد بدون مشکل باشه هر کسی مطابق آستانه تحمل دردش و مطابق رشدی که باید توی زندگی بکنه و به کمال برسه مشکلی در سطح خودش داره
انسان با رنج هاست که رشد میکنه و نیاز به رشد توش نمود پیدا میکنه برای همین رنج برای همه هست
البته اینکه یکی رنج بزرگی داره یکی کوچیک بخاطر آستانه تحمل متفاوتیه که آدم ها دارن
با این حال اگر کسی بگه همه چیز دارم ، هیچ مشکلی ندارم قطعا داره رنج خودش رو مخفی میکنه و دروغ میگه