استارتر من همیشه در مورد گذشته و دوران بچگیم با حسرت و بغض تو ذهنم حرف میزدم وضع مالی خانواده ام ضعیف بود و بخاطر همین یه سری سختیا و‌نداریا رو از بچگی کشیدیم و بزرگ شدیم و تا الان که ۳۵ ساله ام نتونستم فراموششون کنم وعین یه زخمی همراهم هستن دیشب به طور اتفاقی اومدم سایت و تاپیکتو دیدم و شروع کردم خوندن وقتی می خوندم یه سری از خاطرات با خاطرات بچگی خودم مشترک بودن و خاطراتی که من از هیچ وقت هیچ جا نتونستم به زبون بیارم صبح که بیدار شدم دوباره تاپیکتو مرور کردم و احساس کردم این بار حس بهتری نسبت به گذشته دارم.
امیدوارم روزی تک تک بچه های این تاپیک به ارامش درونی که لیاقتشو دارن برسن
ماهم همینطور
البته بعد از ازدواجم شرایطم برعکس شد
پول نداشتن به کنار ،بلد نبودن حتی محبت کنن یا درست رفتار کنن، من بچه بودم چهار پنج سالم بود الان سی سالمه ،۲۵ سال گذشته ولی یادم نرفته
بعضی وقتا بعضی چیزا یادم میاد اینقدر عصبانی میشم قلبم میسوزه
حق داری ولی اگه یه درصد خواهرم مثل خودم قلبش نرم و مهربون بود چی؟ میدونم شدنی نیست ولی خیلی به این موضوع فکر میکنم ،گرچه اونایی که محبت پدر و مادر نداشتن از جمله خودم محبت کردن هم خیلی خوب بلد نیستن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
53 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز