من ۲۲ ساله ازدواج کردم اونقدر از خودگذشتگی کردم که خودمو از یاد بردم ولی دریغ از یه ذره فهم و درک از طرف همسرم...تا ورشکست میشه و محتاج کمک خانوادم یه زبون نرمی پیدا میکنه که مار رو از تو سوراخ میکشه بیرون ولی تا خرش از پل میگذره میشه همون آدم نمک به حروم قبل معتاده و رفتارش خوب نیست حتی الان من حالم خوب نیست اما یه حال از من نمیپرسه و به خاطر کارش یه هفته میشه که خونه نیست و.... حالا من موندم با همسری که امیدی به بهتر شدن اخلاقش ندارم به طلاق فکر میکنم ولی خیلی از عاقبتش میترسم هیچ پشتوانه مالی ندارم و نمیخام سربار خانواده بشم شما از جدا شدنتون پشیمون نیستید به نظرتون بمونم بهتره یا جدا بشم؟
چندتا بچه داری و چندساله
نه پشیمون نیستم چون رابطه با ادم اشتباه فقط عمر تلف کردنه خداروشکر با یه ادم خیلی خوب دوباره ازدواج کردم.اگه اذیت میشی جداشو د یه شغل خوب پیدا هرچی باشه عب نداره تو این موسسه ها نیرو میخوان که شبم میتونی بمونی و ابنکه یه عمر تنها زندگی کنی بهتره تا تلف کنی عمرتو بپای یه ادم اشتباه بازم هرجور خودت میدونی
خانواده من به من اجازه کار کردن نمیدن نخصوصاً جایی که زمان کار کردنش طولانی باشه برادرهام همین الان هم کمک زیادی به منو شوهرم کردن ولی من از اینکه جلو زنداداش هام مثل یه سربار اضافی باشم خجالت میکشم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
24 ثانیه پیش
24 ثانیه پیش
24 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز