خانومایی که متاهلین و مادرتون و از دست دادین میشه بیان

مخصوصا اونا که خواهر برادر مجرد دارن 

من دو تا برادر مجرد دارم 

۱۹ و ۳۷  و پدرم بعد مادرم خیلی شکسته شد

برادر بزرگترم خداروشکر که خیلی عاقل و فهمیده ست و برامون ی تکیه گاهه کوچیکه ام همینطور. ولی من و خواهرم انگار بعد مامانم وطیفه خودمون و میدونیم که کنارشون باشیم.  همش ب فکر عذا و خوردو خوراک و تمیزی خونه پدرم هستیم 

شمام اینجوری هستین؟

ی لحظه فکرشون از سرم نمیره 

اونا ب ما نیاز ندارن انگار ماییم که حس مسئولیت داریم