سعید بن ابی الفتح بن الحسن القمی می گوید: من دچار مرضی شدم که پدرم مرا به بیمارستان برد و پزشکان بعد از بحث و بررسی گفتند که شفای این مرض فقط در دست خداست. من محزون و با قلبی شکسته برگشتم و به کتابی از کتابهای پدرم دست یافتم که پشت آن نوشته شده بود که امام صادق علیه السلام از پدرانش علیهم السلام و آنها از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل کرده اند که فرمود: هر کس مرضی داشته باشد و بعد از نماز صبح چهل مرتبه این ذکر را بگوید: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم و بعد با دستش بر آن بمالد خداوند تعالی آن مرض را بر می دارد و شفا می دهد.
پس من تا اذان صبح صبر کردم، بعد از بجا آوردن نماز صبح چهل مرتبه آن را تکرار کردم و با دستم بر مرض مالیدم، خداوند آن را برطرف کرد، در حالی که ترس برگشت آن را داشتم بر جای خود نشسته بودم و تا سه روز این گونه بود و بعد پدرم را با خبر کردم و او شکر گذاری به درگاه حق تعالی کرد.
سپس این قضیه را برای بعضی از اطباء حکایت می کرد، کافر ذمیی بود که مرا دید بعد از این دید مریضی من خوب شده حکایت را برایش تعریف کردم، مسلمان شد و گفت « اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا عبده و رسوله
📚بحارالأنوار ج : 92